Grand Canyon National Park, woensdag 17 augustus 2

Het is ’s ochtends een soort van oven in de camper wanneer we wakker worden. Het Lake Powell, waar we ze ongeveer naast staan, geeft helaas geen verkoelende bries. Het is vannacht niet kouder geworden dan een grofweg geschatte 20-25 graden. Ook een lekker warme wind erbij en het leek hier gisteravond wel op een plaats in Zuid-Frankrijk waar een föhn zijn werk doet.
De warmte zorgt er in ieder geval ook voor dat we niet direct trek hebben om lang te blijven liggen. Dat betekent dat we ook vandaag weer iets na achten de camping kunnen verlaten. Terwijl Jan en Mellissa nog een paar uitzichtpunten langs Lake Powell en bij de Glen Canyon Dam meepakken, gaan Jacky en Patricia nog een paar kleine boodschappen bij de Wall Mart oppikken. Een en ander duurt niet zo heel erg lang en daarna kunnen we dan op weg naar de grootste kloof of canyon van deze vakantie, de GRAND Canyon.
Zo rond de middag arriveren we bij de ingang van het Grand Canyon National Park en ook hier kunnen we weer onze nationale parkenpas gebruiken. Zo komt die 80 dollar aan kosten er ondertussen al heel aardig uit. Direct na de ingang kunnen we rechts afslaan en kunnen we de eerste blikken op de Grand Canyon werpen. En die blikken, die kun je hier vér werpen! Je weet natuurlijk al van tevoren dat het een grote kloof is, maar de enorme afmetingen doen je toch versteld staan. Zeker wanneer je je realiseert dat het vanaf deze hoogte schijnbaar nietige riviertje, de Colorado, die helemaal onderin de kloof stroomt, dit vermoedelijk voor een groot deel in zijn eentje heeft veroorzaakt.
De Colorado is natuurlijk ook niet bepaald een klein stroompje, maar ja, vanaf een kilometer hoogte lijken veel dingen klein en deze rivier is daarop geen uitzondering. In de rivier zie je, wanneer je goed kijkt vanaf de diverse uitzichtpunten die we ’s middags aandoen, ook diverse stroomversnellingen. Schijnbaar hebben deze “rapids” elk hun eigen naam. Dat horen we, wanneer we toevallig bij een uitzichtpunt pal naast een gids staan die aan haar groep uitleg geeft over de canyon.
De middag wordt daarnaast ook nog eens extra (donkergrijs) gekleurd door een paar stevige onweersbuien die langs en over de Grand Canyon trekken vanmiddag. Het levert bijzondere plaatjes op van een enorme kloof, die aan de ene zijde baadt in zonlicht en waar aan de andere zijde donkere wolken boven en in de kloof hangen van waaruit het ook nog eens hard regent. Het streept werkelijk langs de lucht en de kloof wordt aan die zijde gehuld in een soort mist.
De 2e helft van de middag krijgen we zelf ook een onweersbui op ons dak, wanneer we juist aankomen bij een nieuw uitzichtpunt. Het hoost werkelijk water en we besluiten dit punt maar ONgezien voor GEzien te houden. Wanneer we wegrijden vanaf de bijbehorende parking lijken we zelf wel ineens door een kolkende rivier te rijden. Het water gutst werkelijk over het asfalt en we hebben geen moeite om ons aan de hier geldende maximum snelheid te houden.

Rond kwart over 4 komen we aan op de Mather campground (camping), waar we vrijwel direct met de voorbereidingen van het avondeten beginnen. We willen vanavond, wanneer het weer ook weer een beetje is opgeklaard, naar de zonsondergang boven de Grand Canyon gaan kijken. We moeten daarvoor terug naar het bezoekerscentrum (op een paar kilometer afstand van de camping) rijden en daar vervolgens op een shuttlebus stappen richting het Yaki Point. Dit uitzichtpunt is alleen bereikbaar met die bus, die voor het laatst circa 0,5 uur na zonsondergang vanaf het Yaki Point terug naar het bezoekerscentrum vertrekt. Haast-en-vliegwerk dus, maar hopelijk levert dat weer een paar bijzondere plaatjes op.
Na zonsondergang kunnen we op de camping niet veel meer doen, of het moet de afwas zijn waar we na het avondeten geen tijd meer voor hadden. Dit kunnen we dan doen met lampjes op ons hoofd, die ons bijlichten bij het afwassen van borden en pannen. Omdat we momenteel niet beschikken over brandhout, beloofd het verder een rustig (donker) avondje te worden. Morgen gaat het avontuur verder met uitzichtpunten voor Jan en Mellissa en een heuse helikoptervlucht boven de canyon voor Jacky en Patricia. Duimen maar voor goed weer!

WILDLIFE COUNT: Roofvogels, een heleboel raven, konijnen en/of hazen en een mooi klein vogeltje dat ons vanavond gezelschap hield bij het aardappels schillen en boontjes doppen (goed bezig hè?).