Rifle Gap State Park, maandag 22 augustus 2016
Door: Jacky
23 Augustus 2016 | Verenigde Staten, Grand Junction
Vandaag laten we de woestijn na een verblijf van circa 2 weken achter ons. Na een redelijk goede nachtrust (eigenlijk verbazingwekkend na al dat geweld van gisteravond) beginnen we de ochtend weer op onze gebruikelijke manier. De een heeft dus wat meer haast dan de ander, de ander moet nog wat meer zaken afhandelen dan de een. Wanneer je de plussen en minnen optelt en aftrekt, komt het erop neer dat J&M ongeveer drie kwartier eerder vertrekken dan J&P.
J&P rijden vervolgens iets te fanatiek het campingterrein af, waardoor één van de glazen uit het houten kastje in de camper sneuvelt. De scherven belanden gelukkig hoofdzakelijk in het gootsteenbakje bij de kraan, wat het opruimen aardig vergemakkelijkt. Overigens is dit niet het eerste glas dat sneuvelt deze vakantie, bij J&M zijn er zelfs al twee “gaan vliegen”. Niet getreurd daarover trouwens, want bij Road Bear had men ons al bij aanvang van de vakantie verteld dat dit de meest voorkomende schade is en dat het vrij eenvoudig is om een paar nieuwe glazen te kopen bij de supermarkt. Dat doen we dan ook vanmiddag, wanneer we voor de laatste keer boodschappen gaan halen.
Die boodschappen worden ook in dit geval weer gehaald bij een Walmart. Een winkel die veel meer is dan een supermarkt, want ook allerhande keukengerei, een complete woninginrichting, elektronica, enzovoorts, enzovoorts….je kunt het zo gek niet bedenken of men verkoopt het hier. Er is dan ook een winkeloppervlakte beschikbaar waar je “U” tegen zegt. In Nederland zou een dergelijk winkeloppervlak aan huur werkelijk waar een fortuin kosten!
’s Ochtends rijden we het eerste deel van de route van vandaag langs de Colorado Rivier. De weg die hier langs loopt staat bekend als zeer “scenic”, wat inhoudt dat je door een mooie omgeving rijdt. We komen dan ook weer veelkleurige rotspartijen tegen en de rivier komt en gaat in een soort wisselwerking met de eveneens slingerende weg. Een mooi stuk om t rijden, al loop je altijd het risico dat er een keer een rotsblok(je) op de weg belandt. De kans dat dat precies gebeurt, wanneer jij er rijdt, is echter niet bepaald groot.
Onderweg naar ons eindpunt van vandaag, Rifle Gap State Park, rijden we vervolgens de 5e Amerikaanse Staat binnen. Na Californië, Arizona, Nevada en Utah, arriveren we vandaag in de staat Colorado. Vandaag wordt een Wildlife wens van een paar dagen geleden alsnog werkelijkheid: we zien prairiehonden op een kale vlakte langs een van de wegen die we vandaag aandoen. Eenmaal in deze staat doemt al snel een nieuw nationaal park voor onze wielen op: het Colorado National Monument. Een park dat veelal bestaat uit canyons (kloven) die in vroeger tijden door een groot meer zijn uitgesleten. De zachtere rotsformaties werden door het water afgevoerd, terwijl de hardere lagen achtergebleven. De kloven hier zijn zogenaamde “hanging canyons”, wat betekent dat ze op grote hoogte (tot wel 1500 meter) uittorenen boven het naastgelegen dal, waar later de stad Grand Junction in is gebouwd. Je kunt deze stad vanuit het Colorado National Monument dan ook goed, in de diepte, zien liggen.
Het park zelf is weer heel mooi. We hebben een heleboel uitzichtpunten te bekijken vandaag, maar dit keer geen wandelingen. Dat is maar goed ook, want we hebben niet heel veel tijd. De totale afstand is dan ook weer ruim 300 kilometer en aangezien in het nationaal park een (zeer) beperkte maximale snelheid van toepassing is, schieten de kilometers ook niet heel hard op. Een aantal uitzichtpunten zijn nog wel de moeite van het vermelden waard. Een punt met een heel wijds uitzicht over de vallei, een punt waar je na een heel kort stukje lopen een canyon bereikt waarin een mooie echo hebt. Je roept iets en meer dan een seconde later komt het geluid exact hetzelfde terug bij je. Dat vraagt natuurlijk om het roepen van gekke kreten, die we jullie verder zullen besparen. Een laatste punt dat we willen noemen is een uitzichtpunt dat de Coke Ovens Overlook heet: hier staan rotsformaties die qua uiterlijk lijken op ouderwetse cokesovens, zoals die vroeger werden gebruikt. Niet precies de ovens van de voormalige cokesfabriek in Sluiskil, maar wel iets soortgelijks.
Uiteindelijk arriveren we iets voor zevenen op de camping. We hebben dan net een paar flinke regen- en onweersbuien gehad en ook verschenen een paar mooie regenbogen voor onze neus. Hopelijk komt dit ook over op de filmpjes die we daarvan hebben proberen te maken. De camping zelf is lekker rustig en ligt pal langs een behoorlijk meer. Wanneer we buiten willen gaan eten steekt er ineens een enorme wind op, zodat we dat “feestje” naar binnen verplaatsen. Zodra de wind is gaan liggen, steekt echter een ander bekend probleem de kop op. De vaste volgers van onze avonturen kunnen het vast al raden, anderen misschien ook wel trouwens wanneer je weet wat niet-snel stromend water zoals dit meer veroorzaakt: een MUGGENKOLONIE! We meppen ons vanavond in en rond de campers dus weer een slag in de rondte.
Morgen gaan we gelukkig de bergen in, naar Rocky Mountain National Park. Daar zal het hopelijk te koud en te hoog zijn voor onze stekende vrienden! Overigens is het ook hier al dermate veel koeler dan in de woestijn, dat de truien uit de kast kunnen en de dekbedden weer op het bed gelegd kunnen worden. Tenslotte: vanaf morgen in de Rocky Mountains zal het telefoon- en internetbereik waarschijnlijk beperkt zijn. Het kan daarom zo zijn, dat de verslagen van onze laatste paar dagen pas omstreeks vrijdagavond op internet kunnen worden geplaatst!
WILDLIFE COUNT: Prairiehonden, herten, gieren en roofvogels, dikhoornschapen, vleermuizen, een konijn en natuurlijk….muggen en aanverwant klein grut.
J&P rijden vervolgens iets te fanatiek het campingterrein af, waardoor één van de glazen uit het houten kastje in de camper sneuvelt. De scherven belanden gelukkig hoofdzakelijk in het gootsteenbakje bij de kraan, wat het opruimen aardig vergemakkelijkt. Overigens is dit niet het eerste glas dat sneuvelt deze vakantie, bij J&M zijn er zelfs al twee “gaan vliegen”. Niet getreurd daarover trouwens, want bij Road Bear had men ons al bij aanvang van de vakantie verteld dat dit de meest voorkomende schade is en dat het vrij eenvoudig is om een paar nieuwe glazen te kopen bij de supermarkt. Dat doen we dan ook vanmiddag, wanneer we voor de laatste keer boodschappen gaan halen.
Die boodschappen worden ook in dit geval weer gehaald bij een Walmart. Een winkel die veel meer is dan een supermarkt, want ook allerhande keukengerei, een complete woninginrichting, elektronica, enzovoorts, enzovoorts….je kunt het zo gek niet bedenken of men verkoopt het hier. Er is dan ook een winkeloppervlakte beschikbaar waar je “U” tegen zegt. In Nederland zou een dergelijk winkeloppervlak aan huur werkelijk waar een fortuin kosten!
’s Ochtends rijden we het eerste deel van de route van vandaag langs de Colorado Rivier. De weg die hier langs loopt staat bekend als zeer “scenic”, wat inhoudt dat je door een mooie omgeving rijdt. We komen dan ook weer veelkleurige rotspartijen tegen en de rivier komt en gaat in een soort wisselwerking met de eveneens slingerende weg. Een mooi stuk om t rijden, al loop je altijd het risico dat er een keer een rotsblok(je) op de weg belandt. De kans dat dat precies gebeurt, wanneer jij er rijdt, is echter niet bepaald groot.
Onderweg naar ons eindpunt van vandaag, Rifle Gap State Park, rijden we vervolgens de 5e Amerikaanse Staat binnen. Na Californië, Arizona, Nevada en Utah, arriveren we vandaag in de staat Colorado. Vandaag wordt een Wildlife wens van een paar dagen geleden alsnog werkelijkheid: we zien prairiehonden op een kale vlakte langs een van de wegen die we vandaag aandoen. Eenmaal in deze staat doemt al snel een nieuw nationaal park voor onze wielen op: het Colorado National Monument. Een park dat veelal bestaat uit canyons (kloven) die in vroeger tijden door een groot meer zijn uitgesleten. De zachtere rotsformaties werden door het water afgevoerd, terwijl de hardere lagen achtergebleven. De kloven hier zijn zogenaamde “hanging canyons”, wat betekent dat ze op grote hoogte (tot wel 1500 meter) uittorenen boven het naastgelegen dal, waar later de stad Grand Junction in is gebouwd. Je kunt deze stad vanuit het Colorado National Monument dan ook goed, in de diepte, zien liggen.
Het park zelf is weer heel mooi. We hebben een heleboel uitzichtpunten te bekijken vandaag, maar dit keer geen wandelingen. Dat is maar goed ook, want we hebben niet heel veel tijd. De totale afstand is dan ook weer ruim 300 kilometer en aangezien in het nationaal park een (zeer) beperkte maximale snelheid van toepassing is, schieten de kilometers ook niet heel hard op. Een aantal uitzichtpunten zijn nog wel de moeite van het vermelden waard. Een punt met een heel wijds uitzicht over de vallei, een punt waar je na een heel kort stukje lopen een canyon bereikt waarin een mooie echo hebt. Je roept iets en meer dan een seconde later komt het geluid exact hetzelfde terug bij je. Dat vraagt natuurlijk om het roepen van gekke kreten, die we jullie verder zullen besparen. Een laatste punt dat we willen noemen is een uitzichtpunt dat de Coke Ovens Overlook heet: hier staan rotsformaties die qua uiterlijk lijken op ouderwetse cokesovens, zoals die vroeger werden gebruikt. Niet precies de ovens van de voormalige cokesfabriek in Sluiskil, maar wel iets soortgelijks.
Uiteindelijk arriveren we iets voor zevenen op de camping. We hebben dan net een paar flinke regen- en onweersbuien gehad en ook verschenen een paar mooie regenbogen voor onze neus. Hopelijk komt dit ook over op de filmpjes die we daarvan hebben proberen te maken. De camping zelf is lekker rustig en ligt pal langs een behoorlijk meer. Wanneer we buiten willen gaan eten steekt er ineens een enorme wind op, zodat we dat “feestje” naar binnen verplaatsen. Zodra de wind is gaan liggen, steekt echter een ander bekend probleem de kop op. De vaste volgers van onze avonturen kunnen het vast al raden, anderen misschien ook wel trouwens wanneer je weet wat niet-snel stromend water zoals dit meer veroorzaakt: een MUGGENKOLONIE! We meppen ons vanavond in en rond de campers dus weer een slag in de rondte.
Morgen gaan we gelukkig de bergen in, naar Rocky Mountain National Park. Daar zal het hopelijk te koud en te hoog zijn voor onze stekende vrienden! Overigens is het ook hier al dermate veel koeler dan in de woestijn, dat de truien uit de kast kunnen en de dekbedden weer op het bed gelegd kunnen worden. Tenslotte: vanaf morgen in de Rocky Mountains zal het telefoon- en internetbereik waarschijnlijk beperkt zijn. Het kan daarom zo zijn, dat de verslagen van onze laatste paar dagen pas omstreeks vrijdagavond op internet kunnen worden geplaatst!
WILDLIFE COUNT: Prairiehonden, herten, gieren en roofvogels, dikhoornschapen, vleermuizen, een konijn en natuurlijk….muggen en aanverwant klein grut.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
