Biograd, Kroatië, woensdag 23 juli 2014

Het is nog vroeg wanneer onze wekker gaat. Vroeg, want vandaag gaan we een heuse “Top Gear dag” doen. “Top Gear” kennen jullie vast wel, dat populaire Britse autoprogramma waarin er met enige regelmaat de meest gekke auto’s getest worden onder zo mogelijk nog gekkere omstandigheden en waarin de presentatoren vaak bespottelijke opdrachten (challenges) moeten uitvoeren als onderdeel van een autotest.
Onze “Top Gear challenge” is een jeep- c.q. fotosafari die het grootste deel van de ochtend en de middag zal duren. We hebben om 9 uur afgesproken op een punt bij een grote brug nabij de plaats Maslenica. Voordat we daar kunnen geraken moet er echter eerst nog worden getankt met de auto van Jan en Mellissa. Dat lukt uiteindelijk pas zo’n 10 kilometer nadat de tank, volgens de benzinemeter althans, leeg is. Dat is alvast het eerste onderdeel van de “Top Gear” dag: testen hoelang een auto blijft rijden nadat je benzinemeter zegt dat je droog staat! De auto bleef dus evengoed rijden en zo redden we het, om precies om 9 uur bij de brug te zijn......helaas wel aan de verkeerde kant! Gelukkig heeft de chauffeur van 1 van de 3 Landrover Defenders (de jeeps waarin we vandaag worden rondgereden) dat al snel in de gaten. Hij komt ons dan ook al snel oppikken en rond 9.10 uur kan het avontuur beginnen.
En een avontuur dat wordt het wel, al was het alleen maar omdat we achterin de Landrover worden gezet, een soort veredelde kofferbak met ruimte voor 4 (niet al te grote) personen. De stoeltjes, comfortabel voorzien van kussentjes, die de schokken van het offroad rijden zouden moeten opvangen. Nou, dat lukt niet helemaal en we stuiteren al snel aardig heen-en-weer achterin de jeep. De stemming wordt er echter niet minder op, want we hebben achterin de grootste lol. Niet in de minste plaats vanwege het enigszins gammele interieur van de Landrover dat met de deining van de auto meedoet. Denk bijvoorbeeld aan een achterbank (soort van dubbele cabine) die bij sterk remmen de neiging heeft te veranderen in een “voorbank”. Wij zitten achterin dan nog redelijk stabiel, half in elkaar gehaakt met onze benen, maar ook wij belanden wel eens enigszins scheef of half naast onze stoelen. Zoals de Kroatische chauffeur later op de dag met een glimlach zou zeggen: “De Britten zijn trots op de auto’s die ze maken, maar die auto’s zijn eigenlijk toch niet zo heel goed”. Dan heb je alvast de “Top Gear” beoordeling van de auto te pakken.
Na een korte aanloop over de normale wegen zijn we dus via offroadwegen (variërend van kiezelwegen tot rotspaden en een volledig gebrek aan iets wat ook maar enigszins op een weg lijkt) al snel het Velebit gebergte ingereden. Onderweg stoppen we (gelukkig maar voor onze ruggen en achterwerken) met enige regelmaat voor het maken van mooie foto’s. De uitzichten in het gebergte zijn namelijk echt prachtig. Er ontbreekt hoogstens nog wat groot wild om het plaatje nog meer op bijvoorbeeld Canada te laten lijken, maar ook Kroatië heeft verder schitterende natuur.
Wat verder opvalt tijdens de stops die we maken? Dat we vandaag de “Duitser-tour” hebben geboekt, want onze oosterburen zijn wel heel goed vertegenwoordigd in het totaal aantal van circa 25 personen. Van die 25 personen zitten er overigens, behalve de chauffeur, ook al 8 in onze eigen jeep. Plaats genoeg dus in zo’n Landrover, als je niet al te kieskeurig bent wat betreft been- en hoofdruimte in de veredelde kattebak. Verder schijnen een aantal mensen in 1 van de andere jeeps geen safari, maar een paf-fari geboekt te hebben, compleet met een stenengooi-arrangementje. Het paffen (sigaretten roken bij werkelijk iedere tussenstop, die vaak om het kwartier zijn) voor de ouderen en het stenengooien voor de kinderen.
Bij een echte Top Gear dag hoort natuurlijk ook een lunch of diner met een aantal plaatselijke lekkernijen, die 1 of meerdere van de presentatoren niet om te eten vindt. In ons geval gaat het om een soort voorgerecht van kaas, kaas en......gelukkig voor enkelen ook nog iets anders dan kaas. De beschikbare kaas is tamelijk belegen, zodat niet alleen Patricia maar zelfs Mellissa er deze keer ook niets van moet hebben. Jan en Jacky worden dan ook geprezen om hun “hardcore kaas eten”, want zij eten die zoute hap wel gewoon op. Het voorgerecht wordt overigens genuttigd op een plaatselijke familieboerderij, waar honden, kippen, koeien, geiten, etcetera vrijelijk rondlopen. Na het eten wordt door sommigen de foto-safari voortgezet en door anderen de peuken-pafari. Heerlijk die frisse lucht van Kroatië, vermengd met de geur van koeien- en geitenmest en 5 kubieke meter sigarettenrook per persoon.
Verder rijdend door de bergen komt de eigenlijke hoofdpersoon van deze dag in beeld. Nou ja, eigenlijk komen vooral zijn decorstukken in beeld. We hebben het namelijk over Winnetou. De film (uit de jaren ’60 als we ons niet vergissen) is namelijk hier in het Velebit gebergte opgenomen. Onze gids heeft een heel handboek bij met prenten uit de film, waarin duidelijk te zien is dat de bergtoppen, rotsen en overig natuurschoon een zeer mooi natuurlijk decor voor de film vormde. We moeten binnenkort die film dus maar eens gaan bekijken, altijd leuk om te kunnen zeggen: “Kijk, daar hebben wij ook gestaan!”, nietwaar?
De echte lunch wordt vandaag om een uurtje of half 3 geserveerd, op een ons bekende locatie. We stoppen namelijk bij de watervallen waar we gisteren op de bonnefooi ook langs zijn gereden. De maaltijd bestaat uit koude kip en vis, niet echt een superlunch, maar toch laten we het ons smaken. Overigens wordt bij de foto-safari normaal gesproken gestopt voor de lunch op een ander punt, wat hoger in de bergen. Omdat het vandaag echter in de bergen behoorlijk fris en af en toe ook wat druilerig is, is de lunchlocatie verplaatst naar een wat warmere, lager gelegen plek. Op basis hiervan komen we dan ook nog tot een “Top Gear Top Tip”: neem een vestje of een jasje mee wanneer je deze foto-safari gaat doen op een dag die wat bewolkt is. In de bergen is het toch al gauw een stuk koeler dan bij je hotel (ervan uitgaande dat die aan het strand ligt, zoals het onze).
Wat ook niet onvermeld mag blijven is het oorlogsverleden van de Balkan-oorlog uit de jaren ’90. Tijdens de safari kom je op plaatsen waar de littekens van de oorlog nog duidelijk zichtbaar zijn. Het gebergte vormde namelijk een strategisch punt in de oorlog en er is dan ook fel gevochten. Zaken die hieraan doen denken zijn de vele plaatsen met borden “opgepast voor landmijnen” en de gedenkstenen voor gesneuvelde soldaten die je her en der langs de weg ziet. De mijnenvelden worden nog steeds opgeruimd, maar er zijn er dus helaas nog steeds een hoop niet opgeruimd!
We sluiten de safari af met een bezoek aan een prachtige “kloof”, waar een geweldig blauwe rivier doorheen stroomt. Overigens ook weer een decorstuk uit de Winnetoufilm. Normaal gezien ga je er met de jeep langs, maar er vond vanmiddag een opname van een reclamespot plaats, waardoor we de “canyon” zoals ze deze in het Engels noemen, niet met de Land Rover kunnen bereiken. Traditiegetrouw sluiten we de “Top Gear dag” af met een bespreking van de resultaten. We nemen ons voor om dat vanavond ook te doen, wie weet onder het genot van een plaatselijk biertje genaamd Ojzujsko (of iets dergelijks, prima biertje overigens).

WILDLIFE COUNT: een hele boerderij-inventaris waaronder zeer speciale koeien met horens (nee, het zijn GEEN stieren), torren, spinnen, sprinkhanen, wilde paarden (waarvan er 1 een koebel rond de nek draagt?!?) en een aantal struisvogels (in gevangenschap, maar dat snappen jullie wel)