Biograd, Kroatië, zaterdag 19 juli 2014

Een flinke rit van Poreč naar Biograd over ruim 400 kilometer is wat ons vandaag te wachten staat. Een rit dwars door een bergketen heen, grotendeels over een snelweg, maar vooral het eerste uur rijden schiet niet echt op. Door die bergketen dat valt gelukkig mee, omdat de Kroaten hier flink hun best hebben gedaan met de tunnelboormachine. Gaandeweg de route zijn we de tel wat betreft de tunnels en tunneltjes al snel kwijt.
Wat onderweg verder opvalt is het vele groen dat je links en rechts langs de weg ziet. Als ergens in Europa voldoende bomen zouden moeten groeien om een beetje fatsoenlijke luchtkwaliteit met voldoende zuurstof te produceren, dan moet dat wel in Kroatië zijn. Tussen al die bomen zie je her en der dorpjes en steden met huizen die ons soms als “half-afgemaakt” voorkomen. Sommige buitenmuren zijn gemaakt van stenen die ze bij ons in Nederland als binnenmuur zouden bestempelen. Bij een aantal is daaroverheen een pleisterlaag aangebracht, maar bij vele huizen houdt het gewoon op met die ene muur, inclusief voegen die er uitzien alsof ze gemaakt zijn door een klodder cement van een afstandje tussen de stenen te mikken (er is wel eens “buiten de lijntjes” gekleurd zullen we maar zeggen).
Na het verslag van gisteren zijn er misschien wat mensen nieuwsgierig geworden naar de Wildlife Count van vandaag, maar zoals jullie inmiddels weten: die volgt pas aan het eind van dit verhaal. Nog even volhouden dus om dit verhaal te blijven lezen....
Ongeveer halverwege de route hebben we dan een tussenstop. De stop bevindt zich nabij een natuurpark, in het kleine plaatsje Kutoreva. Natuurlijk vinden wij onze bestemming weer niet na één, ook niet na twee, maar pas na drie pogingen. Ook dat mag je inmiddels een specialiteit van ons noemen. Borden niet goed opmerken of verkeerd interpreteren. Na circa 3,5 uur rijden (gepland was ongeveer 2 uur en een kwartier) arriveren we bij een opvangtehuis. Een opvangtehuis voor een diersoort die ons bekend voor moet komen. Een tehuis voor kleine exemplaren van die diersoort, die op jonge leeftijd om wat voor reden dan ook (denk aan verkeersongelukken etcetera) wees zijn geworden en dan nog niet voor zichzelf kunnen zorgen.
Misschien heb je het al geraden, maar misschien ook niet. Hoe dan ook: deze tussenstop is de reden dat de Wildlife Count vandaag een roemruchte diersoort bevat. Want die jongen die hier worden opgevangen zijn namelijk bruine BEREN. Inderdaad, na vorig jaar in Canada meer dan 10 van deze dieren in het wild te hebben gezien, kunnen we er ook deze vakantie weer één toevoegen aan onze lijst van fauna-ervaringen. Inderdaad slechts één, want de overige 7 (2 jongen en 5 volwassen exemplaren) hadden in de bakkende hitte de verkoelende en bovenal onzichtbare schaduwplekken tussen de bossen opgezocht voor hun middagdutje. Even waren we al bang dat we helemaal geen enkele beer te zien zouden krijgen, maar vlak voor ons vertrek was 1 van de “oudere jongeren” zo vriendelijk om zijn snuit buiten de bosjes te steken. Gemakshalve verwijzen we jullie voor bewijsmateriaal naar de foto’s.
Na de lunch en wat te drinken stappen we weer in de auto, want er is nog steeds ruim 2 uur te rijden voor we in Biograd zullen arriveren. De groenrijke tunnelweg zet zich hier weer voort, alleen het laatste half uur lijken de bergen ineens te zijn verdwenen en volgt een heuvelachtig laagland tot aan de kust. Wanneer we in Biograd aankomen blijkt ons hotel pal aan de kust te liggen. Na 100 meter lopen staan we in de zee en in die 100 meter zijn we dan ook nog eens het zwembad van het hotel gepasseerd. Een zwembad met uitzicht op de zee, waarom zou je ook die extra paar meter lopen nietwaar?
Het hotel maakt verder een prima PAARSE indruk. Alles heeft hier die kleur, van muren tot gordijnen en tapijt. Als je er niet van houdt, dan moet je toch echt je best gaan doen om hieromheen te kijken. Dat is niet eenvoudig kunnen wij je melden. Verder is alles prima in orde. Bijzonder om te vernoemen is nog dat dit hotel behoorlijk vol lijkt te zitten. Op de parkeerplaats bezetten we namelijk de twee, op dat moment, laatst beschikbare plekken. Na een mooie rit, want dat was het vandaag zeker, zijn we alweer in ons voorlaatste hotel in Kroatië (of zoals men hier steevast zegt: “Hrvatska”) aangekomen. Gelukkig mogen we hier 5 volle dagen en 6 nachten blijven, zodat we kunnen genieten van de tot nu toe meest ruime kamers van deze vakantie.
Tenslotte nog een leuk feitje voor de taalfetisjisten onder jullie: vlak voor Biograd ligt het leuke plaatsje “Kakma”. Hoe je dat vertaalt mag je zelf weten, maar wanneer je dit een beetje op zijn plat Zeeuws uitspreekt moeten wij toch denken aan een klein kamertje dat iedereen zo af en toe eens bezoekt....
WILDLIFE COUNT; een levensechte bruine BEER, diverse felgekleurde bijenvangers (een soort vogel, voor meer informatie moet je bij Jan zijn) en grote aantallen van diverse soorten vlinders