Nairn Falls Provincial Park, 12 juli 2013
Door: Jacky
15 Juli 2013 | Canada, Pemberton
Laten we vandaag eens beginnen met Jaap en Hilde, Renske en Lucas te feliciteren met de geboorte van hun zoon en broertje Jonah. Van harte gefeliciteerd! We lazen het nieuws vandaag op onze eigen website (sms-en werkt blijkbaar niet zo feilloos, wat ook wel logisch is als je zeer regelmatig geen bereik op je mobiele telefoon hebt!
Vandaag kan verder eigenlijk heel kort en bondig beschreven worden. Dat begint met:"We stapten 's ochtends om 7:15 uur in onze campers" en eindigt met: "en we stapten er 's avonds om 18:30 uur weer uit". Daar tussenin bevindt zich dan een lange rit over verschillende wegen, maar......niet alleen over verschillende wegen!
Nee, de route voerde ook door verschillende landschappen. Of nee, eigenlijk voerde de route over verschillende planeten! Zoveel verschilden de landschappen die we vandaag aan ons voorbij zagen trekken ten opzichte van elkaar. Van de uitlopers van de Rocky Mountains, via groene heuvelss naar een behoorlijk kaal en vaak ook lager gelegen "prairie" naar uiteindelijk weer nieuwe hoge bergen met gletsjers en sneeuw op de toppen. En bij die laatste zitten we nu weer.
Morgen gaan we naar Whistler, wat sommigen van jullie misschien nog wel kennen van de Olympische Spelen van 2010. Winterspelen die door Vancouver werden georganiseerd en waarvan vooral de ski- en (bob)slee-activiteiten in de bergen bij Whistler plaatsvonden. Bobsleeën op zo'n gevaarlijke baan dat er een dode is gevallen tijdens de training voor de skeleton (1-mans slee waarop je met je hoof vooruit naar beneden raast). Een baan zo gevaarlijk dat Edwin van Calker (onze nationale trots in de bobsleewereld, hopelijk hebben we zijn naam goed onthouden) op een gegeven moment niet meer wilde deelnemen aan de wedstrijden en de olympische strijd dus staakte.
Terug naar onze rit van vandaag. Die voerde ons dus onder andere door een soort van prairie. Eigenlijk is een vergelijking met het Wilde Westen wel op zijn plaats. Ook hier doet men namelijk aan rodeorijden en zijn er ranches (grote boerderijen, waarvan sommigen bijvoorbeeld buffels kweken). Verder staat de streek waar we nu zitten ook bekend vanwege de "Gold Rush", de zoektocht van durfals naar goud. En goud, dat vonden ze hier. Hier niet zover vandaan is er bijvoorbeeld een plaatsje dat in de dagen van de Gold Rush veruit de grootste stad van westelijk Noord-Amerika was.Tegenwoordig is van dat plaatsje alleen nog een spookstad over gebleven.
Vanochtend vroeg vertrokken, om 2 redenen overigens. 1: het was een heel stuk rijden over wegen "waar je niet altijd even hard kunt rijden" (netjes omschreven, vinden jullie ook niet?) en 2: in de hoop 's ochtends vroeg nog wat Wildlife te spotten tijdens het eerste uur rijden over die belachelijk slechte weg waarover we jullie al eerder verteld hadden.
De beren lagen vermoedelijk nog te slapen, of zoals iemand van ons suggereerde zaten ze broodjes (voor het ontbijt?) te smeren, wij zagen er in ieder geval niet 1 vandaag. Wat zagen we dan wel in de vroege uurtjes: een aantal kleinere vogeltjes, 2 overstekende eekhoorns, een arend (vermoedelijk een visarend, we hebben er een paar foto's van weten te maken) en....een vos! Nu zul je denken: lekker bijzonder, die zie je bij ons ook, maar dat is toch niet helemaal waar. Hebben jullie namelijk wel eens een vos midden op de weg zien zitten, die daar ook eventjes blijft zitten, als je hem of haar benadert? Nee?....Wij dus ook niet! Tot nu toe dan. Bewijsmateriaal in de vorm van foto's vastgelegd, en zo ook van een hert dat 's middags ons pad kruiste.
Kortom we hebben vandaag weer veel gezien. Ook zijn we de plaats gepasseerd waar Dick en Miep vorig jaar panne kregen met de door hen gehuurde camper. Nou, wij snappen dat jullie het na 4 dagen wachten op de reparatie van de camper wel gezien hadden op dat stukje groen gras in Pemberton!
Morgen dus naar Whistler, we houden jullie op de hoogte van onze hernieuwde kennismaking met de bergen. Volgens onze kaart zitten we niet meer in de Rocky Mountains, maar in de Coast Mountains. Deze zijn dus echter ook hoog en bevatten mooie uitzichtpunten, gletsjers, rivieren en meren. Van dat laatste alvast een voorproefje gezien bij Joffre Lakes Provincial Park dat we passeerden: een werkelijk prachtig blauw, in de avondzon schitterend meer (1 van de 3 die daar te vinden zijn). Als je de zoemende muggenvrienden (van een ander) wegdenkt is dat een mooi plaatje om dit verslag mee af te sluiten.
WILDLIFE COUNT: een vos, een hert, een (vis?)arend, eekhoorns en vogels (diverse kleinere soorten, die je kunt opzoeken met een app genaamd I-bird, voor de mensen met een moderne gsm een leuk hebbedingetje!)
Vandaag kan verder eigenlijk heel kort en bondig beschreven worden. Dat begint met:"We stapten 's ochtends om 7:15 uur in onze campers" en eindigt met: "en we stapten er 's avonds om 18:30 uur weer uit". Daar tussenin bevindt zich dan een lange rit over verschillende wegen, maar......niet alleen over verschillende wegen!
Nee, de route voerde ook door verschillende landschappen. Of nee, eigenlijk voerde de route over verschillende planeten! Zoveel verschilden de landschappen die we vandaag aan ons voorbij zagen trekken ten opzichte van elkaar. Van de uitlopers van de Rocky Mountains, via groene heuvelss naar een behoorlijk kaal en vaak ook lager gelegen "prairie" naar uiteindelijk weer nieuwe hoge bergen met gletsjers en sneeuw op de toppen. En bij die laatste zitten we nu weer.
Morgen gaan we naar Whistler, wat sommigen van jullie misschien nog wel kennen van de Olympische Spelen van 2010. Winterspelen die door Vancouver werden georganiseerd en waarvan vooral de ski- en (bob)slee-activiteiten in de bergen bij Whistler plaatsvonden. Bobsleeën op zo'n gevaarlijke baan dat er een dode is gevallen tijdens de training voor de skeleton (1-mans slee waarop je met je hoof vooruit naar beneden raast). Een baan zo gevaarlijk dat Edwin van Calker (onze nationale trots in de bobsleewereld, hopelijk hebben we zijn naam goed onthouden) op een gegeven moment niet meer wilde deelnemen aan de wedstrijden en de olympische strijd dus staakte.
Terug naar onze rit van vandaag. Die voerde ons dus onder andere door een soort van prairie. Eigenlijk is een vergelijking met het Wilde Westen wel op zijn plaats. Ook hier doet men namelijk aan rodeorijden en zijn er ranches (grote boerderijen, waarvan sommigen bijvoorbeeld buffels kweken). Verder staat de streek waar we nu zitten ook bekend vanwege de "Gold Rush", de zoektocht van durfals naar goud. En goud, dat vonden ze hier. Hier niet zover vandaan is er bijvoorbeeld een plaatsje dat in de dagen van de Gold Rush veruit de grootste stad van westelijk Noord-Amerika was.Tegenwoordig is van dat plaatsje alleen nog een spookstad over gebleven.
Vanochtend vroeg vertrokken, om 2 redenen overigens. 1: het was een heel stuk rijden over wegen "waar je niet altijd even hard kunt rijden" (netjes omschreven, vinden jullie ook niet?) en 2: in de hoop 's ochtends vroeg nog wat Wildlife te spotten tijdens het eerste uur rijden over die belachelijk slechte weg waarover we jullie al eerder verteld hadden.
De beren lagen vermoedelijk nog te slapen, of zoals iemand van ons suggereerde zaten ze broodjes (voor het ontbijt?) te smeren, wij zagen er in ieder geval niet 1 vandaag. Wat zagen we dan wel in de vroege uurtjes: een aantal kleinere vogeltjes, 2 overstekende eekhoorns, een arend (vermoedelijk een visarend, we hebben er een paar foto's van weten te maken) en....een vos! Nu zul je denken: lekker bijzonder, die zie je bij ons ook, maar dat is toch niet helemaal waar. Hebben jullie namelijk wel eens een vos midden op de weg zien zitten, die daar ook eventjes blijft zitten, als je hem of haar benadert? Nee?....Wij dus ook niet! Tot nu toe dan. Bewijsmateriaal in de vorm van foto's vastgelegd, en zo ook van een hert dat 's middags ons pad kruiste.
Kortom we hebben vandaag weer veel gezien. Ook zijn we de plaats gepasseerd waar Dick en Miep vorig jaar panne kregen met de door hen gehuurde camper. Nou, wij snappen dat jullie het na 4 dagen wachten op de reparatie van de camper wel gezien hadden op dat stukje groen gras in Pemberton!
Morgen dus naar Whistler, we houden jullie op de hoogte van onze hernieuwde kennismaking met de bergen. Volgens onze kaart zitten we niet meer in de Rocky Mountains, maar in de Coast Mountains. Deze zijn dus echter ook hoog en bevatten mooie uitzichtpunten, gletsjers, rivieren en meren. Van dat laatste alvast een voorproefje gezien bij Joffre Lakes Provincial Park dat we passeerden: een werkelijk prachtig blauw, in de avondzon schitterend meer (1 van de 3 die daar te vinden zijn). Als je de zoemende muggenvrienden (van een ander) wegdenkt is dat een mooi plaatje om dit verslag mee af te sluiten.
WILDLIFE COUNT: een vos, een hert, een (vis?)arend, eekhoorns en vogels (diverse kleinere soorten, die je kunt opzoeken met een app genaamd I-bird, voor de mensen met een moderne gsm een leuk hebbedingetje!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
