Wells Gray, nabij Clearwater, 11 juli 2013

's Nachts al een paar keer wakker geworden van de regendruppels op het dak van de camper. En ook 's ochtens regent het pijpenstelen. Ai ai, wat een slecht moment, want vandaag staat er een door een gids begeleide tour langs de Wells Gray Corridor gepland. De gids haalt ons om 9 uur bij de ingang van de natuurcamping op met zijn Ford Pickup Truck. Een natuurcamping waar we overigens 2 nachten verblijven. En het is een echte natuurcamping midden in de bossen, waar het om 22 uur al pikkedonker is. Vlakbij is een wc, lees een gat in de grond, maar die kun je na 22 uur ook nauwelijks nog gebruiken. Je ziet geen hand voor ogen in zo'n hokkie!

Op het moment dat we worden opgehaald is het gelukkig weer droog, al drijven er dreigende luchten over. Dat blijft zo de rest van de ochtend en de middag. Bij 1 van de tussenstops op de tour, bij een vervallen boerderij die zo ongeveer de eerste hier in de buurt ooit was, regent het weer behoorlijk hard. Maar dat kan ons niet deren, want jongens (en meisjes, sorry dames) wat is het een interessante tour. De man die ons begeleidt vandaag, Gy, is een van oorsprong Engelsman die een jaar of 7 geleden naar Canada is geëmigreerd. Als bioloog weet hij veel van de natuur en geeft hij in de zomer rondleidingen door het Wells Gray Provincial Park. Eén van de mooiste parken van Canada volgens de verhalen en dat klopt inderdaad!

Het park ligt in een vulkanisch gebied. Een vulkanisch gebied in ruste weliswaar, want de laatste uitbarsting vond circa 7000 jaar geleden plaats. Wel wordt ons verteld dat hier in de buurt nog steeds activiteit is in de bodem, door het onder de Noord-Amerikaanse tectonische plaat schuiven van de Pacifische plaat. Een stuk zuidelijker, in de buurt van Los Angeles levert dat ook vandaag de dag nog regelmatig aardbevingen op, maar de meeste activiteit is ter hoogte van Canada een stuk de Pacifische Oceaan in gelegen.

Wat hebben we vandaag verder nog geleerd van onze gids? Nou, heel wat. Bijvoorbeeld een groot aantal planten die hier groeien en hun eigenschappen. Verder veel over vogels die we zelf hebben gezien. Onze BB (begeleidende bioloog) heeft zelfs een app op zijn telefoon, waarin hij alle vogels van Noord-Amerika kan opzoeken, inclusief hun specifieke geluid. Onze eigen TT (telefoontoeriste) Mellissa leert onze BB ondertussen hoe hij met zijn telefoon panoramafoto's kan maken. Zo wordt midden in de wildernis wat technologie uitgewisseld.

Terug naar de wildernis dan, waarbij we op een mooi uitzichtspunt gaan picknicken. Door de gids zijn vrouw is een complete lunch voor ons klaargemaakt en we laten het ons goed smaken. Dat met uitzicht op een paar bergen waar, geloof het of niet, zojuist verse sneeuw op is gevallen. Ja, midden in juli echt waar. Dat is ook niet zo gek, wanneer we even later in die enorme pick-up truck op de temperatuurmeter kijken en zien dat de buitentemperatuur, wanneer de zon weer achter regen- (en later zelfs hagelwolken) verdwijnt, zomaar zakt van een graad of 17 naar een graad of 7. Dat bewijst maar weer dat je er goed aan doet om in de bergen op alles voorbereid te zijn en extra warme kleding en regenkleding mee te nemen, ook al lijkt het een prachtige dag.

Nu we dit verslag schrijven zitten we weer terug op de camping in een klein cafeetje waar ze, dankzij schotelverbinding dus internet hebben. Nagenietend van de tour, waarover je meer info kunt vinden wanneer je op Google zoekt naar "Discover Wells Gray Tour". Een echte aanrader wat ons betreft. Neem maar eens een kijkje op www.discoverwellsgray.com of www.facebook.com/discoverwellsgray en doe de groetjes aan Gy van ons (wel in het Engels graag!)

Tenslotte vergeet ik bijna de bruine, zwarte beer te vermelden die we vanochtend vlak na vertrek van de camping zagen langs de weg. Het wordt bijna een gewoonte, ongelooflijk maar waar, want dit is alweer onze 7e zwarte beer!

WILDLIFE COUNT: een zwarte beer, diverse vogels, een kolibri (bij het café) en veel muggen.

PS wisten jullie dat veel meubels etcetera bij ons gemaakt zijn van cedarhout? De bijbehorende bomen groeiden hier in groten getale voor de kolonisatie door de Europeanen. Nu staan er in het park ook nog exemplaren van minimaal 200, maar misschien wel 600 jaar oud (volgens onze gids). Prachtige bomen die de recentste bosbranden moeiteloos hebben overleefd door hun keiharde bast.