Canyonlands NP, zaterdag 20 augustus 2016

Het is heerlijk rustig op de Dead Horse Point Campground wanneer we wakker worden. We besluiten vandaag even wat relaxter op te starten. De wekker staat net een half uurtje later en we doen ook rustig aan met het ontbijt. Jan en Mellissa zijn als eerste klaar voor vertrek, zo rond half 9, en een half uurtje later volgen Jacky en Patricia.
We beginnen de dag met een tweetal stoppunten in het park zelf, voordat we weer verder trekken. Die twee punten zijn het eigenlijke “Dead Horse Point”, oftewel het “Dode Paarden Punt” en “The Neck”, te weten de versmalling (“De Hals”) die naar het “Dead Horse Point” toe leidt. “The Neck” werd in de tijden dat hier wilde paarden werden gevangen afgesloten met een soort van geïmproviseerd toegangshek van boomstammen en ander materiaal dat voorhanden was. Door de smalle doorgang die “The Neck” vormde, konden zo de paarden snel en efficiënt worden opgesloten. Hoe de paarden op het Dead Horse Point vervolgens daadwerkelijk gevangen werden, verteld de legende niet. Dat moet evengoed ook nog een flinke klus geweest zijn, want het kunstmatige eiland dat ontstond na afsluiting van “The Neck” is nog een behoorlijk groot stuk land, vol met rotsen, stenen, struiken en overige obstakels.
Vanaf “Dead Horse Point” heb je een mooi overzicht over de “kleine Grand Canyon”, die het hart vormt van het park. We lopen een korte wandeling langs de klifranden, van waaruit we de onderliggende canyon goed kunnen bekijken (én fotografen, én filmen…). Volgens een uitlegbord dat bij The Neck staat, kun je volgens de overlevering een “spookpaard” zien, dat in de rotsen van de canyon, pal naast een bocht van de door de canyon stromende rivier is ontstaan. Hoe het ook zij, wanneer je weet waar je moet kijken, dan zou je met veel goede wil een paard in de rotsen kunnen zien, maar heel erg duidelijk is dat nu ook weer niet.
Dan is het alweer tijd om te vertrekken richting Canyonlands National Park. Dat ligt gelukkig op slechts een korte afstand rijden vanaf Dead Horse Point, vandaar dat we vanochtend eens wat langer konden blijven liggen in ons bed. Wat je dan natuurlijk niet moet doen, is een verkeerde route in je TomTom inladen en doodleuk de route van morgen richting Arches National Park beginnen te rijden. J&P hadden blijkbaar toch nog niet lang genoeg geslapen, want zij kwamen er pas ongeveer 40 kilometer later, in het centrum van de plaats Moab (waar we toevalligerwijs de komende 2 nachten op een camping staan) dat ze “van het padje af zijn”. Niet al te zeer getreurd overigens, want in Moab blijkt de internetverbinding eindelijk weer eens goed te zijn, zodat de kans wordt gegrepen om de internetsite weer eens van een update met foto’s te voorzien.
Nadat de 40 kilometer in tegenovergestelde richting ook weer zijn overbrugd, kan het verkennen van Canyonlands NP met de nodige vertraging dan toch beginnen. Jan en Mellissa zitten inmiddels een slordige 1,5 uur voor op de route ten opzichte van Jacky en Patricia, maar die achterstand is aan het einde van de middag weer zo goed als ingelopen. Wat in de tussentijd aan onze ogen voorbijtrekt is wederom een heel mooi schouwspel. Een slordige 17 uitzichtpunten, waaronder 3 punten waar wandelingen beginnen, worden vandaag afgewerkt.
De uitzichten bouwen langzaam maar zeker op qua weidsheid en het hoogtepunt ligt dan ook aan het eind, wanneer de Grand View Point op het programma staat. Voor die tijd zijn een 2-tal wandelingen gedaan, waaronder een vrij eenvoudige naar een arch (oftewel boog, morgen volgen er nog veel meer…) en een wat ingewikkeldere over een rotspartij die plaatselijk bekend is als de Whale Rock. Die walvisrots moet je beklimmen, om een uitzichtpunt aan de andere zijde ervan te bereiken. Het pad is echter niet heel erg duidelijk aangegeven, of wij zijn een beetje te bijziend, zodat er inmiddels een alternatief pad over de olifantenrots is geschapen. Bij elke wandeling die we doen kijken we overigens links en rechts ook of we nog Wildlife kunnen spotten, maar de zo fel begeerde extra (ratel)slang komt vandaag helaas niet in beeld. Wel weer een hoop hagedissen en diverse grondeekhoorns en vogels. We zitten dan ook zelden in een niemandsland, ook niet wat betreft de medetoeristen. Toch is het opvallend dat het hier in deze regio (Dead Horse Point en nu dus ook Canyonlands NP) wel meevalt met de drukte. Wellicht ligt dat aan het feit dat de Amerikaanse zomervakantie al ten einde is en dat in Europa (en Azië misschien ook wel?) meer en meer mensen ook weer aan de slag moeten. Wij vinden het in ieder geval niet erg, dat er wat meer ruimte en rust op de wandelpaden heerst ten opzichte van bijvoorbeeld het begin van de vakantie in Yosemite NP.
Zoals gezegd bouwt de schoonheid van de uitzichtpunten en wandelingen zich vandaag op, tot we bij Grand View Point onze laatste wandeling beginnen. Hier heb je een uitzicht, dat zich absoluut mag vergelijken met de Grand Canyon. Toegegeven: het is allemaal iets minder groot, maar daarom zeker niet minder indrukwekkend. Ook hier staar je vanaf steile kliffen in de diepte en zijn de vele verschillende lagen in het gesteente duidelijk zichtbaar, zowel qua steensamenstelling (harder of zachter) als qua kleur (van rood tot wit en bruin, oranje en talloze varianten hierop).
Nadat we een uur hebben gewandeld op dit laatste punt vangen we het restant van de route aan richting de camping. Met name voor J&P, maar ook voor J&M een bekend stuk. We rijden namelijk richting Moab, over een zelfde stuk weg die we gisteren (en J&P ook nog eens vanochtend) al eens eerder hebben afgelegd. Wanneer we op de camping arriveren is de avond al gevallen en is het rond 19 uur. Gauw gaan we aan de slag om het avondeten op tafel te zetten, nadat Jan en Mellissa nog even een alternatieve plek moesten claimen bij de receptie. Op hun plaats (in rij 5, van dit toch wel wat opgeleukte parkeerterrein) stond namelijk een enorme Amerikaanse truck die bij een al even enorme caravan die een rijtje verder staat blijkt te horen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling: betalen voor 1 plek en er vervolgens 2 in beslag nemen. Wanneer de betreffende mensen dit te horen hebben gekregen en de truck verplaatsen, zitten wij echter al aan tafel.
De enige “eetgasten” die we vandaag hebben is een half dozijn wespen en daar zij we niet zo dol op. Jacky is er zelfs voor in de camper gaan eten vanavond. Nadat we klaar zijn met eten, wordt de afwas weer eens in het donker, met hoofdlampjes op, gedaan. Tenslotte wordt ook nog een camper op de “levelers” gezet, zodanig dat we weer redelijk recht kunnen slapen vannacht. Morgen staat alweer het volgende nationale park, hier vlak om de hoek, op het programma: het park met de vele bogen en boogjes: Arches National Park.

WILDLIFE COUNT: wederom hagedisjes in allerlei soorten, vogels en grondeekhoorns.