Bryce Canyon National Park, zondag 14 augustus 201

Na de bijzondere ervaring van het lopen door een met water gevulde kloof of Canyon van gisteren, gaan we vandaag alweer op weg naar een volgende kloof. De Bryce Canyon om precies te zijn, die niet zo heel ver van Zion vandaan ligt. We rijden vandaag dan ook maar een slordige 140 kilometer tot aan de nieuwe camping.

Op dat kleine stukje rijden zou je niet veel verandering in landschap verwachten, maar het tegendeel blijkt waar. Na een kwartiertje rijden doemt het grootste “obstakel” van de dag op, te weten de Mount Carmel Tunnel, waar je met een groot voertuig als een camper alleen doorheen kunt, wanneer het tegemoetkomende verkeer wordt stilgelegd. Zo wordt de tunnel, die bestaat uit meerdere op zichzelf staande gedeeltes, van een tweerichtings- ineens een eenrichtingstunnel. Het tegemoetkomende verkeer wordt stilgelegd door middel van communicatie tussen 2 wachtposten aan weerszijden van de tunnel. Het eenrichtingsverkeer is nodig vanwege de geringe hoogte aan beide zijkanten van de tunnel. We rijden dan ook netjes midden op de weg, zodra we aan de beurt zijn om door de tunnel te rijden.

Voor en na de tunnel liggen nog de laatste uitzichtpunten in Zion National Park, waaronder één direct na de tunnel, waar een korte wandeling begint. Dit pad, van in totaal ongeveer 1,5 kilometer, brengt je via een aantal paadjes pal langs kliffen, naar een prachtig uitzichtpunt over een kloof (deel van de Zion Canyon). Na de wandeling verlaten we uiteindelijk het park.

Op dat moment verandert de omgeving ook vrijwel onmiddellijk, van bergachtig naar uitgesproken vlak, boerenland. Je waant je ineens op het platteland van Nederland, al is het hier toch wel wat uitgestrekter. Verderop komen we door een soort “voorloper” van Bryce Canyon, waar een aantal felrode rotsformaties uit het niets weer ineens voor onze wielen opdoemt. We lopen door een glibberig padje tussen de rode rotsen door en maken een paar mooie foto’s van de volgende bizarre kleur die we op deze vakantie in het landschap tegenkomen.

We rijden verder en passeren het Bryce Canyon vliegveld, waar in het verleden diverse vliegtuigen een noodlanding hebben (geprobeerd) te maken. Dat ging ook wel eens mis en dat heeft in 1947 geleid tot de eerste reconstructie van een vliegtuigwrak, om de oorzaak van een crash te kunnen achterhalen. Door dit onderzoek kwam een constructiefout in het specifieke vliegtuigtype (DC-6) aan het licht, waardoor alle 60 exemplaren, waaronder het vliegtuig van de toenmalig president van Amerika (Truman?), moesten worden aangepast.

Uiteindelijk arriveren we mooi op tijd (halverwege de middag) in Bryce Canyon National Park en gaan we ook nog even langs het bezoekerscentrum. Daar krijgen we al de eerste informatie over het park, dat we vanavond vanaf een aantal uitzichtpunten bij zonsondergang verder hopen te gaan verkennen. ’s Avonds worden we bij het eten ook weer vergezeld door Wildlife, maar dan van het minder gewenste soort. Er zoemen constant wespen rond ons die het, tot groot vermaak van Patricia en Mellissa, voornamelijk op de mannen voorzien lijken te hebben.

Na de afwas wordt het tijd om weer de weg op te gaan. We rijden naar 2 uitkijkpunten aan het einde van de weg langs Bryce Canyon: Rainbow Point en Yovimpa Point. De ondergaande zon doet de Hoodoo’s (de speciale veelal geheel of gedeeltelijk los van elkaar, maar toch ook weer tegen elkaar staande rotsformaties die je hier in het park veel ziet) opgloeien. Wederom een magnifiek gezicht en alle mogelijke opties van de camera’s worden hierop losgelaten om een zo mooi mogelijke foto te kunnen maken.

Nadat de zon onder is gegaan, rijden we via dezelfde weg in ongeveer een half uurtje terug naar de camping. Onderweg zetten we de dashcam aan en dat blijkt niet voor niets te zijn. Het eerste grote mannelijke hert dat pal voor de camper oversteekt is nog net te vroeg voor de camera, die juist wordt aangezet, maar verderop worden nog een vrouwelijk hert met 2 jongen, een vos inclusief prooi en nog eens een grotere groep herten pal langs de weg gespot. Tenslotte zien we vlak buiten de camping nog een hert alleen rondlopen.

Tenslotte nog even de hoop uitspreken dat de dashcam hier nog meer bijzondere dieren zal kunnen oppikken, want in 1 van de wc-gebouwen hier op de camping hangt een foto van een poema met de mededeling dat deze, weliswaar al een hele tijd (3 jaar) geleden, deze camping ook al eens heeft aangedaan. Een mens mag hopen, nietwaar?

Vanavond gaan we vroeg onder zeil, want morgenochtend hopen wij zonsopgang de volgende serie bijzondere foto’s te gaan maken. Daarom zeggen wij vanuit Amerika welterusten en spreken we de hoop uit morgen weer een mooi verhaal aan jullie te kunnen vertellen!

WILDLIFE COUNT: een 4-tal roofvogels, waaronder een paar zeer grote exemplaren (helaas [nog]niet te identificeren als condor), een eekhoorn die verdacht veel op een prairiehond leek, vlinders, een hagedisje, boomkruipers en diverse soorten andere vogels, meer dan 10 herten waaronder 1 zeer fraai mannelijk exemplaar die vlak voor de camper van J&P overstak en een vos.