Plitvice, Kroatië, zaterdag 26 juli 2014
Door: Jacky
26 Juli 2014 | Kroatië, Plitvica
Gisteravond waren we als allereerste bij het diner. A la carte in ons geval, want zoals bij alle andere hotels waarin we deze vakantie hebben gelogeerd hebben we ook hier alleen logies en ontbijt. Dat maakt echter niet veel uit. Je kunt altijd diner bijboeken en hier in Kroatië betaal je dan veelal 15 euro of zelfs nog minder. Veelal in buffetvorm, maar hier in Plitvice houden we het op het à la carte menu, wat overigens ook weer prima verzorgd is.
Vanochtend staan we weer redelijk bijtijds op, want we hebben nog een behoorlijk stuk van het Plitvicka Jezera natuurpark te bekijken. We gaan vandaag richting de andere kant van het park en dat begint met een rustig boottochtje vanaf de ingang van het park. We zitten ongeveer 10 minuten op de boot, die ons over een groot, helderblauw meer naar een soort “vetrekstation” voor een aantal wandelingen brengt. Dit is bij één van de andere ingangen van het park, die je overigens ook met de auto kunt bereiken. In totaal zijn er 3 ingangen en parkeerplaatsen en in het park verplaats je je te voet, met het treintje (zie het verslag van gisteren) of met de boot.
Omdat we van plan zijn om vandaag een flink stuk te gaan lopen (een wandeling van circa 6 uur, schatten we vooraf in) kopen we bij de parkingang alvast wat broodjes, die we onderweg kunnen opeten. Vervolgens beginnen we aan een eerste wandelroute, die leidt langs de grootste waterval van het park, de Veliki Slap. Hoe hoog deze waterval precies is, dat moeten we jullie helaas schuldig blijven. Dat hij heel mooi is, dat kunnen jullie echter zeker van ons aannemen. En niet alleen de waterval zelf, want de route ernaartoe is ook schitterend. We lopen langs felblauwe meren (ze lijken met de dag mooier blauwgroen te kleuren), een aantal kleinere watervallen en een heuse grot, waardoorheen je omhoog kunt klimmen. Eenmaal boven heb je een spectaculair uitzicht over de vallei waarin het water soms sneller en soms heel rustig voortkabbelt. De rotsen en de bossen maken het spectaculaire plaatje compleet.
Even na het middaguur klimmen we naar een uitzichtspunt bovenaan de grote waterval. Het is een mooie tijd om te lunchen. Onder een afdakje, op een balk. Meer luxe heb je daarvoor niet nodig. Het is fijn om even te kunnen zitten, want we hebben er inmiddels al twee maal klimmen (eenmaal aan beide zijden van de vallei) opzitten. En dat klimmen, dat moet je serieus nemen, zeker op een warme dag als vandaag. Een paar goede schoenen kun je ook gebruiken, want hoewel de meeste paden echt wel netjes zijn, kunnen ze zomaar veranderen in een modderpoel of een spekglad parcours. Iets wat ook vandaag helaas weer gebeurt...
Een half uurtje na onze lunch naderen we het punt waarop we van de boot zijn afgestapt en onze wandeling vanochtend zijn begonnen. Het plan is om vanaf dit punt een wandelroute pal langs het grote meer te volgen. We (Jacky en Patricia) beginnen er aan, maar komen eigenlijk al snel tot de conclusie dat dit pad niet echt heel erg handig loopt en ons ook eigenlijk vrijwel uitsluitend langs het meer voert. Geen watervallen of andere afwisselingen te verwachten hier, dus besluiten we om te keren. Dit besluit wordt mede ingegeven omdat het in de verte alweer rommelt en de lucht donkerder begint te worden.
We stappen op de boot, zoals Jan en Mellissa iets later ook zullen doen, en varen terug naar het beginpunt van vanochtend. Het begint inmiddels wat te regenen, maar toch besluiten Jacky en Patricia nog een poging te wagen een deel van de vooraf geplande route verder te volgen. Het is echter moeilijk om een punt te vinden, waar je weer op die route komt. We lopen ongeveer een kwartier en dan gaat de route over in de route die we gisteren reeds gelopen hebben. Het idee was dan ook om de dag uiteindelijk te eindigen bij het punt waar we gisteren met het treintje naartoe gebracht waren en vanaf daar met datzelfde treintje terug richting het hotel te rijden. Dat gaat vandaag echter niet lukken, want het noodweer breekt nu echt los. De boot waar Jan en Mellissa ook opgestapt zijn, vaart in 1 keer terug richting het opstappunt nabij het hotel. De kapitein durft het misschien niet aan om met dit noodweer nog mensen in het natuurgebied te droppen. En gelijk heeft ie...want Jacky en Patricia maken inmiddels mee hoe het voelt om midden in een hoosbui met onweer pal boven je te lopen. Fijn is anders, want ondanks hoge wandelschoenen, paraplu’s en zelfs regenponcho’s worden ze nat tot op het bot. Een paar keer lijkt het onweer ook gevaarlijk dichtbij in te slaan, de knallen die daarbij te horen zijn doen menigeen op het toch nog steeds drukke voetpad schrikken.
Rechtsomkeert is het devies. Zo snel mogelijk terug naar de boot en dan naar het hotel. Gelukkig hebben we hoogstwaarschijnlijk vrijwel alle watervallen en meren toch wel gezien. Het andere perspectief op de watervallen die we gisteren al gezien hadden moet dan maar wachten tot de volgende keer dat we Plitvice weer eens aandoen.
Eenmaal aangekomen in het hotel hangen we onze natte kleren te drogen en springen we onder de warme douche. Tijd om uit te rusten en nog een stukje van de tijdrit van de Tour de France te volgen. Morgen begint de reis naar huis. De eerste etappe brengt ons morgen, als alles volgens planning verloopt, tot ongeveer Nürnberg in Duitsland.
WILDLIFE COUNT: een aantal Aziatische types die sleurend met hun koffers het park bekijken?!, vele vissen, eenden, een kikker, een hagedis en diverse vogels (waaronder roofvogels, maar ook een gewone koolmees).
Vanochtend staan we weer redelijk bijtijds op, want we hebben nog een behoorlijk stuk van het Plitvicka Jezera natuurpark te bekijken. We gaan vandaag richting de andere kant van het park en dat begint met een rustig boottochtje vanaf de ingang van het park. We zitten ongeveer 10 minuten op de boot, die ons over een groot, helderblauw meer naar een soort “vetrekstation” voor een aantal wandelingen brengt. Dit is bij één van de andere ingangen van het park, die je overigens ook met de auto kunt bereiken. In totaal zijn er 3 ingangen en parkeerplaatsen en in het park verplaats je je te voet, met het treintje (zie het verslag van gisteren) of met de boot.
Omdat we van plan zijn om vandaag een flink stuk te gaan lopen (een wandeling van circa 6 uur, schatten we vooraf in) kopen we bij de parkingang alvast wat broodjes, die we onderweg kunnen opeten. Vervolgens beginnen we aan een eerste wandelroute, die leidt langs de grootste waterval van het park, de Veliki Slap. Hoe hoog deze waterval precies is, dat moeten we jullie helaas schuldig blijven. Dat hij heel mooi is, dat kunnen jullie echter zeker van ons aannemen. En niet alleen de waterval zelf, want de route ernaartoe is ook schitterend. We lopen langs felblauwe meren (ze lijken met de dag mooier blauwgroen te kleuren), een aantal kleinere watervallen en een heuse grot, waardoorheen je omhoog kunt klimmen. Eenmaal boven heb je een spectaculair uitzicht over de vallei waarin het water soms sneller en soms heel rustig voortkabbelt. De rotsen en de bossen maken het spectaculaire plaatje compleet.
Even na het middaguur klimmen we naar een uitzichtspunt bovenaan de grote waterval. Het is een mooie tijd om te lunchen. Onder een afdakje, op een balk. Meer luxe heb je daarvoor niet nodig. Het is fijn om even te kunnen zitten, want we hebben er inmiddels al twee maal klimmen (eenmaal aan beide zijden van de vallei) opzitten. En dat klimmen, dat moet je serieus nemen, zeker op een warme dag als vandaag. Een paar goede schoenen kun je ook gebruiken, want hoewel de meeste paden echt wel netjes zijn, kunnen ze zomaar veranderen in een modderpoel of een spekglad parcours. Iets wat ook vandaag helaas weer gebeurt...
Een half uurtje na onze lunch naderen we het punt waarop we van de boot zijn afgestapt en onze wandeling vanochtend zijn begonnen. Het plan is om vanaf dit punt een wandelroute pal langs het grote meer te volgen. We (Jacky en Patricia) beginnen er aan, maar komen eigenlijk al snel tot de conclusie dat dit pad niet echt heel erg handig loopt en ons ook eigenlijk vrijwel uitsluitend langs het meer voert. Geen watervallen of andere afwisselingen te verwachten hier, dus besluiten we om te keren. Dit besluit wordt mede ingegeven omdat het in de verte alweer rommelt en de lucht donkerder begint te worden.
We stappen op de boot, zoals Jan en Mellissa iets later ook zullen doen, en varen terug naar het beginpunt van vanochtend. Het begint inmiddels wat te regenen, maar toch besluiten Jacky en Patricia nog een poging te wagen een deel van de vooraf geplande route verder te volgen. Het is echter moeilijk om een punt te vinden, waar je weer op die route komt. We lopen ongeveer een kwartier en dan gaat de route over in de route die we gisteren reeds gelopen hebben. Het idee was dan ook om de dag uiteindelijk te eindigen bij het punt waar we gisteren met het treintje naartoe gebracht waren en vanaf daar met datzelfde treintje terug richting het hotel te rijden. Dat gaat vandaag echter niet lukken, want het noodweer breekt nu echt los. De boot waar Jan en Mellissa ook opgestapt zijn, vaart in 1 keer terug richting het opstappunt nabij het hotel. De kapitein durft het misschien niet aan om met dit noodweer nog mensen in het natuurgebied te droppen. En gelijk heeft ie...want Jacky en Patricia maken inmiddels mee hoe het voelt om midden in een hoosbui met onweer pal boven je te lopen. Fijn is anders, want ondanks hoge wandelschoenen, paraplu’s en zelfs regenponcho’s worden ze nat tot op het bot. Een paar keer lijkt het onweer ook gevaarlijk dichtbij in te slaan, de knallen die daarbij te horen zijn doen menigeen op het toch nog steeds drukke voetpad schrikken.
Rechtsomkeert is het devies. Zo snel mogelijk terug naar de boot en dan naar het hotel. Gelukkig hebben we hoogstwaarschijnlijk vrijwel alle watervallen en meren toch wel gezien. Het andere perspectief op de watervallen die we gisteren al gezien hadden moet dan maar wachten tot de volgende keer dat we Plitvice weer eens aandoen.
Eenmaal aangekomen in het hotel hangen we onze natte kleren te drogen en springen we onder de warme douche. Tijd om uit te rusten en nog een stukje van de tijdrit van de Tour de France te volgen. Morgen begint de reis naar huis. De eerste etappe brengt ons morgen, als alles volgens planning verloopt, tot ongeveer Nürnberg in Duitsland.
WILDLIFE COUNT: een aantal Aziatische types die sleurend met hun koffers het park bekijken?!, vele vissen, eenden, een kikker, een hagedis en diverse vogels (waaronder roofvogels, maar ook een gewone koolmees).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
