Denver, donderdag 25 augustus 2016

Om te beginnen moeten we nog even terugkomen op gisteravond. Na een regenachtige middag, was ook het begin van de avond qua weer niet echt aangenaam te noemen. De tweede helft van de avond, toen Jacky buiten liep om naar het dichtstbijzijnde toiletgebouw te gaan, viel zijn oog echter ineens op een aantal sterren. Na het uitknippen van de hoofdlamp, die deze vakantie elke avond een trouwe metgezel is gebleken, kwamen zowaar nog veel meer sterren aan de nachthemel tevoorschijn. Sterker nog: het was helemaal uitgehelderd en, ook niet onbelangrijk, er was daarbij geen maan te bekennen en alleen in 1 richting was sprake van wat omgevingslicht (vermoedelijk vanuit de dichtbij gelegen stad Denver). Nadat iedereen bij elkaar getrommeld was voor de campers, stonden we in het pikkedonker met zijn allen omhoog te staren, omhoog naar werkelijk miljoenen fonkelende lichtjes in de hemel. Het waren zelfs zulke goede omstandigheden, dat de melkweg in de vorm van een witte wolkenkolom duidelijk zichtbaar was. En zo voelden we ons ineens weer heel erg klein. Wat een uniek en prachtig zicht, zoals je dat normaal alleen in een planetarium te zien kunt krijgen! En om het geheel af te maken, hebben we dan ook nog eens 2 heldere vallende sterren gespot,…..wat houd je dan nog over om te wensen? We gingen gisteravond dan ook uiterst voldaan slapen.

Een laatste wandeling is wat we vanochtend hopen te gaan doen en vervolgens volgt een rit van nog ongeveer 140 kilometer richting de camping aan de rand van de stad Denver, ons eindstation van deze reis door West-Amerika. Omdat de afstand en het aantal uitzichtpunten beperkt is, kunnen we het ons permitteren om wat later dan gebruikelijk op te staan en te vertrekken.

Na het ontbijt begeven we ons op weg. We rijden linea recta naar het begin van de wandeling. Onderweg negeren we een bord waarop staat dat RV’s (campers) en overige grote voertuigen bij een “parkeer en rijd” standplaats van shuttle bussen moeten stoppen, om vervolgens verder te gaan met die bus richting de wandeling. We rijden dus vrolijk verder richting het startpunt van onze wandeling, tevens het einde van de weg.
Daar aangekomen blijkt dat op het grote parkeerterrein bij Bear Lake (zo heet het hier), dat weliswaar al behoorlijk maar nog niet helemaal vol staat, helemaal geen campers mogen parkeren. We worden dan ook teruggestuurd naar eerder genoemd shuttlebusstation, wat zo’n kilometer of 6 à 7 terugrijden betekent. Geen al te best begin van de dag dus, maar gelukkig hebben we wat speling in ons tijdschema vandaag.

We, dat wil zeggen Jan en Jacky want Mellissa heeft nog steeds last van haar voet en Patricia is ook wel klaar met de wandelingen, stappen vervolgens in een bus en even na 10 uur beginnen we aan de wandeling van in totaal een kleine 6 kilometer.

Gedurende de wandeling overbruggen we weer de nodige hoogtemeters (echt vlak wordt de wandeling nooit en de heenweg loopt bijna uitsluitend omhoog), alhoewel de wandeling ook dit keer weer als “makkelijk” te boek staat. Het pad is verder echter wel netjes aangelegd en dat scheelt natuurlijk ook wel de nodige moeite. Onderweg komen we langs niet 1, niet 2, maar wel 3 verschillende meren met de illustere namen Nymph Lake, Dream Lake en Emerald Lake. Ze variëren qua schoonheid, maar alle 3 de meren mogen er toch wel zijn. Ze kunnen de vergelijking met een echt gletsjermeer zoals we die in Canada hebben gezien echter toch niet helemaal doorstaan. Het water hier is simpelweg wat minder felblauw van kleur.

Na een kleine 2 uur wandelen zijn we weer terug bij de shuttlebus, die ons terug naar het busstation brengt, waar de dames op ons zitten te wachten. Zij hebben de tijd nuttig besteed, want naast boeken lezen en kletsen is er ook al flink wat inpakwerk verricht. Dat scheelt vanavond en morgenochtend weer wat drukte.

Na de lunch wordt het dan tijd om echt richting Denver te rijden. Onderweg hebben we nog een paar uitzichtpunten, waaronder een kapel op een rots en een paar laatste vergezichten aan de uitlopers van het Rocky Mountain National Park. Helaas speelt het weer ons vanmiddag parten. De lucht betrekt en blijft de regen in eerste instantie nog beperkt tot wat gespetter op het busstation, gaandeweg de route gaan de hemelsluizen weer open. Ook onweer komt erbij en uiteindelijk gaat het zelfs zoveel hagelen dat de weg wit wordt. Het lijkt dan ook alsof het gesneeuwd heeft en dat eind augustus: een beetje vroege winter voor onze Nederlandse begrippen, nietwaar?

Nu het woord Nederland is gevallen, moet zeker ook nog even vermeld worden dat we vanmiddag ook door het plaatsje Nederland rijden. Ja echt waar, je schrijft het precies zo, maar hoe de Amerikanen het uitspreken daar hebben we geen idee van. Verder is er werkelijk niets Nederlands aan het plaatsje, of het moet een oud ogend stadhuis zijn (dat overigens alleen Jan en Mellissa is opgevallen, Jacky en Patricia zijn er straal voorbij gereden) of de lokale coffeeshop zijn, waar met grote letters “Nederland Cannabis” op staat. We hopen dat jullie het niet erg vinden, dat we daar geen foto van hebben gemaakt. Lijkt me nu niet direct een beeld dat je in je geheugen gegrift wilt hebben, wanneer je later nog eens terugdenkt aan het plaatsje Nederland in Amerika!

We arriveren, na uiteraard nogmaals verkeerd te zijn gereden (J&P), rond half 5 op de camping in een voorstadje van Denver. Het is, zoals bij alle grote steden die we hebben aangedaan, weer een camping van het type “opgeleukte parkeerplaats”, maar het is desalniettemin wel erg netjes en goed onderhouden. Na het inchecken gaan we gauw aan de slag met het avondeten. Dat is vanavond snel klaargemaakt, want het enige dat echt in een pan moet, is het vlees. Aardappelsalade en sla completeren ons laatste avondmaal van deze vakantie, en oh ja: een toetje hebben we natuurlijk ook nog bewaard voor het laatst!

Dan rest ons nog een avond van opruimen (camper compleet uitvegen), alle overbodige zaken verzamelen om weg te gooien en alle bruikbare spullen en kleren weer in te pakken in de koffers. Morgenochtend moeten we dan nog de propaantank en de benzinetank afvullen, alvorens we de campers weer bij Road Bear RV (afdeling Denver) in gaan leveren. Tenslotte moet nog vermeld dat we halverwege de avond met de camper nog even de binnenstad van Denver in zijn geweest. Er moest namelijk nog iets worden opgepikt.

Waarschijnlijk is dit het laatste reisverslag van deze vakantie. Het was werkelijk van begin tot eind weer één groot avontuur, waar we enorm van genoten hebben. Binnenkort begint het nagenieten en kunnen we hopelijk velen van jullie ook persoonlijk de vakantieverhalen vertellen. Bij deze in ieder geval weer hartelijk bedankt voor het volgen van onze avonturen! We hopen jullie binnen afzienbare tijd weer te kunnen laten meegenieten van een volgend vakantie-avontuur!

WILDLIFE COUNT: een groep van 20 tot 30 elken (herten), wilde kalkoenen, grondeekhoorns (kleine en grote ondersoorten), eekhoorns en een marmot, een notenkraker en weer heel veel kleine vogeltjes (waarvan we helaas niet de soortnamen zouden kunnen opnoemen)!