Rocky Mountain NP, woensdag 24 augustus 2016
Door: Jacky
26 Augustus 2016 | Verenigde Staten, Grand Lake
Vandaag maar een korte rit, dwars door het Rocky Mountain National Park, voor de boeg. Daarom doen we vanochtend lekker rustig aan. Elk Creek Campground is van alle gemakken voorzien, dus kunnen we op het gemakje douchen, tandenpoetsen, scheren, etcetera, etcetera. De moeder eland houdt ons vanochtend achter onze standplaatsen gezelschap en de kleine eland, alhoewel niet te zien, zal ongetwijfeld ook niet ver weg zijn. Dit is een mooi begin van een nieuwe, elandrijke dag, zo zal later blijken.
Zodra we de camping verlaten rijden we vrijwel direct het nationale park in. We hebben vandaag heel veel uitzichtpunten en een paar kleine wandelingen op het programma staan. Dat de wandelingen relatief kort zijn, dat is misschien maar goed ook. We begeven ons namelijk op grote hoogte vandaag, met een absolute piek in de weg van 3713 meter boven zeeniveau. Jullie zullen begrijpen dat er hier sprake is van ijle lucht, waardoor lange wandelingen niet echt een aanrader zijn, zeker niet wanneer die wandeling ook nog eens niet vlak verlopen.
Bij het opstaan vanochtend regende het een beetje op de camping, maar zodra we vertrekken is het gelukkig weer droog. De eerste paar uitzichtpunten leveren vrijwel direct wildlife op. Aan deze zijde van het park, is de concentratie aan elanden blijkbaar hoog, want we zien na binnenrijden van het nationale park achtereenvolgens een jong mannetje en even verderop een vrouwtje met jong. Tegen het einde van de middag zien we, aan de andere zijde van het park, ook nog een groot volwassen mannetje met volgroeid gewei in een kreek staan te watertrappelen. Hoezo zeldzaam, die elanden?
Zoals jullie aan het eind van dit verslag zullen zien, ging de wildlife count vandaag maar door en door. Zelden zoveel verschillende soorten dieren op 1 dag gezien, met uitzondering van een bezoek aan een dierentuin uiteraard. Verder is het vooral voor de middag aangenaam weer, wat het uitzicht op de vele tussenpunten mooi maakt. Adembenemend zijn de wandelingen, in meerdere opzichten, zowel wat betreft de uitzichten op vele bergpieken als wat betreft de ijle lucht. Het is wellicht een goede conditietraining, zo tegen het einde van de vakantie.
’s Middags betrekt de lucht op een gegeven moment echter. Er komen behoorlijke onweers- en hagelbuien opzetten en het laatste beetje blauwe lucht verdwijnt nadat we de laatste wandeling van de dag net achter de rug hebben. We zitten nog maar net, of nog net niet, in de camper als de eerste hagelstenen al vallen. Het middagprogramma wordt hierdoor wel wat ingekort, want mooie foto’s maak je nu eenmaal niet in de gietende regen en overigens ook niet, wanneer het zojuist geregend heeft. De helft van die regen lijkt wel onmiddellijk terug te verdampen, want tussen de bergtoppen hangt de rest van de middag een behoorlijk mistveld.
Het hoogland heeft ons vandaag ook weer herenigd met 1 van onze favoriete dieren: de pika, oftewel fluithaas. Een klein diertje dat tussen stapeltjes rotsen op de toendra op grote hoogte leeft en die we voor het eerst zagen in 2013 in de Canadese Rocky Mountains. Wat een leuke, ijverige beestjes! Ze zijn nu alweer bezig met het aanleggen van een voorraad voor de winter, die hier in de bergen al snel zijn intrede weer zal gaan doen. De weg die we vandaag hebben gereden, de Alpine Ridge Trail, is door de lange winters op deze hoogte ook slechts 4,5 maanden per jaar open voor het verkeer.
Aan het eind van de middag klaart het weer gelukkig weer een beetje op en kunnen we de laatste punten nog even buiten de camper bekijken. Het aantal dieren langs de kant van de weg neemt ook nu nog niet af, want zo zien we bijvoorbeeld de al eerder genoemde grote mannetjeseland, maar ook grote groepen elken (herten) aan ons oog voorbijkomen. Aan het begin van de avond zijn we tenslotte bij de camping. In dit geval de laatste camping in de natuur, want morgen rijden we richting Denver, eindstation van deze vakantie. Daar zullen we nog een nacht op een camping staan, waarna we de campers weer moeten gaan inleveren en vervolgens (het is dan vrijdag) direct door kunnen naar het vliegveld.
Zover is het nu nog niet en we nemen vanavond dan ook de kans nog een keer waar om wildlife te gaan spotten, door middel van een ritje met de camper bij schemer, of eigenlijk: bij invallende duisternis. Onderweg komen we tijdens ons ritje nog een aantal herten (vrouwjes en jonge mannetjes) tegen, steekt er plotseling een vogel over die volgens Jan wel eens een patrijsachtige geweest zou kunnen zijn en op de terugweg richting de camping spot Patricia als klap op de vuurpijl nog eens een heel groot mannetjeshert. Dit is weer een fraai exemplaar en we doen ons best om nog wat foto’s en filmpjes van hem te “schieten” in het semiduister. Hierbij is veel geoorloofd, ook het enigszins overdwars op de weg zetten van de camper, zodat de koplampen het hert enigszins bijlichten. Een uit tegenovergestelde richting naderende ranger blijkt daar anders over te denken en laat dit merken door even zijn zwaailichten aan te zetten. Plichtsgetrouw zorgen wij vervolgens als de gesmeerde bliksem dat alle overtredingen met en binnen in de camper (geen gordels dragen ivm het nemen van foto’s en het “schieten” van beeldmateriaal) binnen no time worden rechtgetrokken. Gelukkig heeft de ranger het niet kwaad met ons voor en zodra hij ziet dat we de camper weer recht op de weg zetten, rijdt hij/zij alweer verder.
Rond kwart voor 9 zijn we terug op de camping en kunnen we deze dierrijke dag afsluiten. We hebben maar een korte afstand overbrugd, maar zijn toch weer de hele dag in touw geweest en hebben weer veel mooie indrukken opgedaan. Wellicht komt vannacht ook nog even een beer op bezoek, want een paar dagen geleden is hier op de camping ook nog een zwarte beer gespot. Wij zouden zeggen: laat maar komen, dat (of een nog zeldzamere poema) zou onze wildlife count helemaal compleet maken.
WILDLIFE COUNT: 5 elanden, tientallen elken (herten), een soort valk, een stuk of tien geelbuikmarmotten, tientallen pika’s (fluithaas), overige roofvogels, grondeekhoorns, een rups en een vlinder (bijzonder op meer dan 3000 meter hoogte!) een geel vogeltje en een notenkraker, overige kleine vogeltjes en kolibri’s.
Zodra we de camping verlaten rijden we vrijwel direct het nationale park in. We hebben vandaag heel veel uitzichtpunten en een paar kleine wandelingen op het programma staan. Dat de wandelingen relatief kort zijn, dat is misschien maar goed ook. We begeven ons namelijk op grote hoogte vandaag, met een absolute piek in de weg van 3713 meter boven zeeniveau. Jullie zullen begrijpen dat er hier sprake is van ijle lucht, waardoor lange wandelingen niet echt een aanrader zijn, zeker niet wanneer die wandeling ook nog eens niet vlak verlopen.
Bij het opstaan vanochtend regende het een beetje op de camping, maar zodra we vertrekken is het gelukkig weer droog. De eerste paar uitzichtpunten leveren vrijwel direct wildlife op. Aan deze zijde van het park, is de concentratie aan elanden blijkbaar hoog, want we zien na binnenrijden van het nationale park achtereenvolgens een jong mannetje en even verderop een vrouwtje met jong. Tegen het einde van de middag zien we, aan de andere zijde van het park, ook nog een groot volwassen mannetje met volgroeid gewei in een kreek staan te watertrappelen. Hoezo zeldzaam, die elanden?
Zoals jullie aan het eind van dit verslag zullen zien, ging de wildlife count vandaag maar door en door. Zelden zoveel verschillende soorten dieren op 1 dag gezien, met uitzondering van een bezoek aan een dierentuin uiteraard. Verder is het vooral voor de middag aangenaam weer, wat het uitzicht op de vele tussenpunten mooi maakt. Adembenemend zijn de wandelingen, in meerdere opzichten, zowel wat betreft de uitzichten op vele bergpieken als wat betreft de ijle lucht. Het is wellicht een goede conditietraining, zo tegen het einde van de vakantie.
’s Middags betrekt de lucht op een gegeven moment echter. Er komen behoorlijke onweers- en hagelbuien opzetten en het laatste beetje blauwe lucht verdwijnt nadat we de laatste wandeling van de dag net achter de rug hebben. We zitten nog maar net, of nog net niet, in de camper als de eerste hagelstenen al vallen. Het middagprogramma wordt hierdoor wel wat ingekort, want mooie foto’s maak je nu eenmaal niet in de gietende regen en overigens ook niet, wanneer het zojuist geregend heeft. De helft van die regen lijkt wel onmiddellijk terug te verdampen, want tussen de bergtoppen hangt de rest van de middag een behoorlijk mistveld.
Het hoogland heeft ons vandaag ook weer herenigd met 1 van onze favoriete dieren: de pika, oftewel fluithaas. Een klein diertje dat tussen stapeltjes rotsen op de toendra op grote hoogte leeft en die we voor het eerst zagen in 2013 in de Canadese Rocky Mountains. Wat een leuke, ijverige beestjes! Ze zijn nu alweer bezig met het aanleggen van een voorraad voor de winter, die hier in de bergen al snel zijn intrede weer zal gaan doen. De weg die we vandaag hebben gereden, de Alpine Ridge Trail, is door de lange winters op deze hoogte ook slechts 4,5 maanden per jaar open voor het verkeer.
Aan het eind van de middag klaart het weer gelukkig weer een beetje op en kunnen we de laatste punten nog even buiten de camper bekijken. Het aantal dieren langs de kant van de weg neemt ook nu nog niet af, want zo zien we bijvoorbeeld de al eerder genoemde grote mannetjeseland, maar ook grote groepen elken (herten) aan ons oog voorbijkomen. Aan het begin van de avond zijn we tenslotte bij de camping. In dit geval de laatste camping in de natuur, want morgen rijden we richting Denver, eindstation van deze vakantie. Daar zullen we nog een nacht op een camping staan, waarna we de campers weer moeten gaan inleveren en vervolgens (het is dan vrijdag) direct door kunnen naar het vliegveld.
Zover is het nu nog niet en we nemen vanavond dan ook de kans nog een keer waar om wildlife te gaan spotten, door middel van een ritje met de camper bij schemer, of eigenlijk: bij invallende duisternis. Onderweg komen we tijdens ons ritje nog een aantal herten (vrouwjes en jonge mannetjes) tegen, steekt er plotseling een vogel over die volgens Jan wel eens een patrijsachtige geweest zou kunnen zijn en op de terugweg richting de camping spot Patricia als klap op de vuurpijl nog eens een heel groot mannetjeshert. Dit is weer een fraai exemplaar en we doen ons best om nog wat foto’s en filmpjes van hem te “schieten” in het semiduister. Hierbij is veel geoorloofd, ook het enigszins overdwars op de weg zetten van de camper, zodat de koplampen het hert enigszins bijlichten. Een uit tegenovergestelde richting naderende ranger blijkt daar anders over te denken en laat dit merken door even zijn zwaailichten aan te zetten. Plichtsgetrouw zorgen wij vervolgens als de gesmeerde bliksem dat alle overtredingen met en binnen in de camper (geen gordels dragen ivm het nemen van foto’s en het “schieten” van beeldmateriaal) binnen no time worden rechtgetrokken. Gelukkig heeft de ranger het niet kwaad met ons voor en zodra hij ziet dat we de camper weer recht op de weg zetten, rijdt hij/zij alweer verder.
Rond kwart voor 9 zijn we terug op de camping en kunnen we deze dierrijke dag afsluiten. We hebben maar een korte afstand overbrugd, maar zijn toch weer de hele dag in touw geweest en hebben weer veel mooie indrukken opgedaan. Wellicht komt vannacht ook nog even een beer op bezoek, want een paar dagen geleden is hier op de camping ook nog een zwarte beer gespot. Wij zouden zeggen: laat maar komen, dat (of een nog zeldzamere poema) zou onze wildlife count helemaal compleet maken.
WILDLIFE COUNT: 5 elanden, tientallen elken (herten), een soort valk, een stuk of tien geelbuikmarmotten, tientallen pika’s (fluithaas), overige roofvogels, grondeekhoorns, een rups en een vlinder (bijzonder op meer dan 3000 meter hoogte!) een geel vogeltje en een notenkraker, overige kleine vogeltjes en kolibri’s.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
