San Francisco, vrijdag 5 augustus 2016

Na het enige nachtje in een hotel deze vakantie zijn we alweer vroeg op. De wekker staat vandaag om 6 uur, want rond de klok van zevenen worden we opgehaald door de shuttlebus van Road Bear RV. Het is alweer verbazingwekkend vroeg als we ’s ochtends nog gauw even ontbijten in het kleine zaaltje dat aardig ligt weggestopt in een hoek van de hotellobby. Hieraan kun je wel zien dat het ontbijt in hotels in Amerika niet echt als de belangrijkste maaltijd van de dag gezien wordt. Wat overigens niet wil zeggen dat het niet goed verzorgd is. Aardig wat keuze, al moeten we nog even wennen aan donuts en aanverwante Amerikaanse items zoals een “cinnamonbun” (noem het maar een kaneelbroodje) als ontbijt.

Een paar minuten na 7 komt een Duitse juffrouw ons al oppikken met een wederom niet al te kleine shuttlebus. We hebben plek voor 8, maar de shuttle rijdt toch echt speciaal voor ons. Zo vroeg op de dag is het verkeer nog aardig rustig. Nadat onze chauffeuse ons heeft verteld over een stukje Road Bear geschiedenis (van origine een Zwitserse onderneming, die later is overgenomen door Nieuw Zeelanders) en over het feit dat bij de Road Bear vestiging in San Francisco geen enkele Amerikaan, maar wel veel Europeanen (waaronder ook een Nederlandse) werken, komen we al om 10 voor 8 aan bij het verhuurstation. Alwaar een groot slot rond het toegangshek zit, want behalve een paar vroege vogels is hier nog maar weinig beweging te bespeuren. De vroege vogel collega’s van onze chauffeuse komen het hek voor ons opendoen en we kunnen vervolgens aan de slag.

“Aan de slag waarmee?”, zullen jullie je wellicht afvragen. Nou, aan de slag met papierwerk. Contracten tekenen waar je verklaart dat je alles van de camper begrijpt en dat je, bovenal, je best zult doen om dat ding weer in 1 stuk en bij voorkeur niet als cabrio, aan het eind van de vakantie terug in te leveren. Nou dat kunnen we wel beloven, dus krabbelen maar.

Na het gekrabbel is het tijd voor de verplichte inspectie van de campers. Ieder deukje en krasje wordt genotuleerd door onze Nederlandse verhuurster en dat doet ze zeer netjes. Wanneer er een probleem blijkt te zijn met de luifel van 1 van de campers wordt dat direct door een paar onderhoudsmedewerkers opgelost. Het enige probleem dat dan nog resteert, is een sleutelbos van de camper van Jan en Mellissa die werkelijk op geen enkele logische plaats te vinden is. Afijn, na lang zoeken, is ook die sleutel terecht en kunnen we naar de Safeway (in dit geval niet naar die andere bekende supermarkt Walmart, omdat het parkeerterrein daar omheen als zeer gewild werkterrein van dieven te boek staat) voor het inslaan van een voorraad eten, drinken en overige benodigdheden voor 4 dagen. Met 2 karren vol boodschappen à een ruime 200 euro per stuk lopen we naar de campers terug.

Na een vlugge lunch op het parkeerterrein van de supermarkt is het tijd geworden om richting de eerste camping te rijden. Candlestick RV park heet die camping en die ligt aan de rand van San Francisco, pal naast de plek waar tot een aantal jaar geleden de plaatselijke American Footballclub de “49-ers” haar thuiswedstrijden speelde. Dat stadion is inmiddels compleet gesloopt en herrezen elders in de stad, maar op de toegangswegen naar de camping staan nog overal borden en overige wegwijzers die duiden op het sportverleden van deze plek. Over de camping zelf kunnen we kort zijn: een parkeerterrein voorzien van een aantal faciliteiten. Niet echt mooi aangekleed, maar voor 1 dag (of zelfs een paar dagen) goed te doen.

Na ons geïnstalleerd te hebben, appen we weer een taxi. Ja, appen want bellen dat is er echt niet meer bij. Binnen enkele minuten staat een zeer gezellige dame in haar Toyota Prius voor onze neuzen, die zich de rest van de middag zal ontpoppen als een ware reisleidster. Ze laat ons een aantal typische San Francisco hotspots, zoals Lombardstreet (een zeer steile kronkelweg in hartje stad, waar de auto’s in de rij staan om eerst naar boven de heuvel op te rijden om vervolgens al heen en weer zwenkend de steile weg, tussen de bloeiende hortensia’s en overige planten door, af te mogen dalen. Wat een gekkigheid, maar wel iets dat je niet in om het even welke stad zult tegenkomen.

Vervolgens worden we naar een prachtig uitzichtpunt gebracht, van waar er mooie foto’s van de vanmiddag in het zonnetje badende Golden Gate Bridge te kunnen maken. Na nog een aantal tussenstops voor foto’s brengt onze persoonlijke hop-on-hop-off Toyota ons naar een soort van “Uber McDonalds”, de zogenaamde “In and out”. Met een laatste tip voor de aldaar te plaatsen bestelling van een hamburger “animal style” laat onze taxichauffeuse annex gids ons achter op de drukke boulevard langs de vele pieren van San Francisco.

Omdat de “In and out” haar naam qua snelheid maar ten dele eer aandoet, moeten we ons al lopende etend een weg banen richting Pier 33, waar de Alcatraz ferry op ons wacht. Nadat we ons gemeld hebben ontvangen we onze tickets en brengt de ferry ons in ongeveer 20 minuten naar het beroemdste en wellicht ook beruchtste, voormalige gevangeniseiland ter wereld. “The Rock”, zoals de bijnaam van Alcatraz luidt ligt er prachtig bij vanavond.

Nadat we bij het dock van de boot stappen lopen we onder begeleiding van een gids een flinke heuvel op naar de hogere gedeeltes van Alcatraz, waar de eigenlijke gevangenis zich bevindt. Op het eiland vind je verder ook andere gebouwen, die bijvoorbeeld werden gebruikt voor huisvesting van de gevangenbewaarders en hun gezinnen en als werkplaatsen voor de gevangen.

We steken veel op van de geschiedenis van het eiland tijdens een audiotour door de voormalige gevangenis, die ook in het Nederlands te beluisteren is. Nadat we ongeveer 2 uur op het eiland hebben rondgelopen is het tijd om weer terug naar de boot te gaan. Op de boot wacht ons nog een schitterend uitzicht op de skyline van San Francisco en een prachtig verlichte brug, waar we ons vanmiddag richting de camping juist hadden staan verbijten in een lange file voor tolpoorten. Dit uitzicht doet die ergernis echter weer snel vergeten.

Natuurlijk eindigen we de dag weer met een Uber taxirit, die ons vanuit de stad terug naar het voormalige American Football bolwerk “candlestick point” brengt. Hier gaan we, onder het genot van regelmatig overvliegende vliegtuigen, genieten van onze eerste nachtrust in de werkelijk zeer mooie camper van Road Bear.

Wildlife count: meeuwen, meeuwen en nog meer meeuwen, een reiger, een pelikaan en een klein vogeltje (vermoedelijk kolibri-achtige) op Alcatraz.