Plitvice, Kroatië, vrijdag 25 juli 2014

Een soepele rit vandaag van Biograd naar Plitvice. We hadden verwacht er ruim 2,5 uur over te doen, maar de navigatie vond 2 uurtjes ook wel lang genoeg. Dit keer kreeg de navigatie gelijk. We vertrokken iets na tienen en rond 12:15 uur waren we klaar om in te checken in ons laatste hotel in Kroatië.
Toen we vanochtend vanuit Biograd vertrokken reden we waarschijnlijk ook voor de laatste keer langs een bijzonder (waarschijnlijk typisch Kroatisch?) fenomeen. Het fenomeen bestaat eruit dat er vlakbij ons hotel in Biograd, in de toeristische sector van de plaats Biograd een heleboel mensen de hele dag langs de kant van de weg zitten. Ze zitten daar op stoeltjes en hebben daarbij een bord in de hand. Op die borden staat steevast het woord “apartman”, of zo je wilt in het meervoud “apartmani”. Wat ze op deze manier aan de gemiddelde toerist proberen te slijten zijn appartementen, die ze (al dan niet in hun eigen woning?) ter beschikking hebben. Een beetje de Kroatische variant van het Duitse “zimmer frei”. Het moet blijkbaar wel klanten opleveren, want anders kunnen we ons niet voorstellen dat je iedere dag daar opnieuw gaat zitten, of zelfs nog gekker: half op de weg voor gaat staan zodra je een auto met buitenlands kenteken ziet naderen. Kortom: een bijzondere gewoonte die niet onvermeld mocht blijven.
Wat verder nog volop levend is in dit land is het verkoop van (streek)producten langs de kant van de weg. Bij Biograd waren dat voornamelijk allerlei soorten groenten en werkelijk enorme slierten knoflooktenen, hier in de buurt van Plitvice lijkt de nadruk meer te liggen op honing en een aantal specerijen.
Plitvice zelf dan. Wanneer we aankomen lijken de berichten, die ons vooraf over het hotel in het park hadden bereikt, te kloppen. Het hotel maakt aan de buitenkant een beetje een gedateerde indruk. Die indruk zorgt er echter wel voor dat het hotel vrij goed in de mooie natuurlijke omgeving past. Een hypermodern hotel zou hier zeker uit de toon vallen. Binnen in het hotel, blijkt het ook helemaal niet zo gedateerd te zijn. Akkoord, het is geen 4-sterren deluxe hotel, maar de kamers zijn netjes en ruim. De lobby is ronduit groot te noemen en ook het restaurant en de overige ruimtes zien er prima uit. Niks mis dus met dit Hotel Plitvice. Het is overigens niet het enige hotel dat hier in het park te vinden is. Vlakbij liggen nog 2 hotels en verderop in het park tenminste nog één.
Ondanks het nog relatief vroege tijdstip kunnen we al inchecken. Alweer een pluspunt wat ons betreft. We zetten een deel van onze spullen op de kamer en laten alvast zoveel mogelijk in de auto staan. Dat scheelt een hoop gesleep voor de 2 nachten die we hier maar door zullen brengen. We lopen vervolgens vanuit het hotel in iets meer dan 5 minuten naar de eigenlijke ingang van het nationaal park “Plitvicka Jezera”. Een park dat op de werelderfgoedlijst van Unesco staat en dat blijkt niet voor niets te zijn!
We maken vandaag een wandeling door de ene helft van het park. Hier bevinden zich meerdere watervallen, maar de grootste ligt in de andere helft die we morgen willen gaan bekijken. Het is vandaag niet zo heet en het zonnetje gaat wat schuil achter de wolken. Daar zijn we aanvankelijk blij mee. We worden met een soort treintje (voor de mensen die vroeger wel eens in Burgers’ Zoo in Arnhem geweest zijn: het treintje doet sterk denken aan de safaritreintje die daar vroeger in de rondte reden) een eind het park in gereden. Vanaf het punt waar het treintje ons dropt is het vervolgens de bedoeling om via een wandelpad, dat deels bestaat uit planken (boardwalk) en deels uit een grind/zandpad, terug naar de ingang nabij ons hotel te lopen.
We beginnen aan onze wandeling. Helaas zijn we nog geen 5 minuten onderweg, of het begint me daar een partij te gieten! Het water komt met bakken uit de lucht. Gelukkig zijn we nog zo slim geweest om een parapluutje mee te nemen, maar ook die is eigenlijk niet bestand tegen dit natuurgeweld. We houden echter stug vol en lopen zo het eerste uur van de wandeling, die circa 2,5 tot 3 uur zou moeten duren, in de stromende regen. Ondertussen passeren we de eerste watervallen en wederom blauwer dan blauw (met een vleugje groen) en kraakhelder water. Het is werkelijk prachtig!
Na ongeveer drie kwartier lopen zijn we een soort verzopen katten geworden. We komen bij een splitsing waarbij je kunt kiezen tussen teruglopen richting het treintje of stug doorwandelen over het vantevoren geplande pad. Een pad, dat op de plaatsen waar de planken steeds meer overgaan in kiezels en zand, aan het transformeren is in een waar modderbad. Jacky en Patricia wikken en wegen en besluiten terug te lopen naar het treintje. Na zo’n 5 à 10 minuten teruggelopen te zijn wordt het echter droger en begint zelfs de zon een beetje door te breken. Ze besluiten daarom rechtsomkeert te maken en terug naar de oorspronkelijke wandelroute te keren. Gelukkig maar, want de rest van de middag blijft het zo goed als droog. Al gauw stuiten ze weer op Jan en Mellissa, die zowiezo op het pad waren gebleven, alleen in een iets lager (foto)tempo.
De rest van de middag is het genieten van schitterende natuur. Overal om je heen stroomt water, groeien planten en maakt het geheel de indruk van een tropisch regenwoud, na een lokale moesson. Het is moeilijk om de omgeving precies te omschrijven, maar dat dit natuurpark een bezoek meer dan waard is, mag duidelijk zijn. Vissen zien we in overvloed, meerdere muizen zoeken een veilig heenkomen wanneer we langskomen en Jan en Mellissa zien ook nog een eekhoorn. Helaas zien we nog niet de krokodil, die Jaap en consorten ooit in Kroatië gespot hebben, maar het zou ons niet verbazen als zo’n dier hier een prima leefgebied zou kunnen vinden. Wat voor dieren zitten er dan nog wel in dit natuurpark? Wat dacht je van beren en wolven? We hebben ze dan wel niet gezien of gehoord, maar ze zijn er. Je kunt hun aanwezigheid bijna voelen....
Voordat dit verhaal langzaam maar zeker veranderd in een roman gaan we er een eind aan breien. Morgen zijn we van plan nog een wandeling in de andere helft van het park te maken. We kunnen nauwelijks wachten, want het is een regelrecht feest om in zo’n mooie omgeving je vakantie te mogen afsluiten!

WILDLIFE COUNT: vissen, muizen, een eekhoorn, vele eenden en libelles