Biograd (na Moru), Kroatië, donderdag 24 juli 2014

Eerst maar even een korte uitleg over de schijnbaar veranderde naam van de plaats waar we zitten. Het is nog steeds dezelfde plaats hoor, we zijn niet stiekem van plaats gewisseld. De toevoeging “na moru” slaat echter waarschijnlijk op “aan zee”. Er is ook nog een ander Biograd dat waarschijnlijk niet “na moru” ligt. Vandaar maar eens gekozen om de plaats recht te doen door eindelijk de volledige naam boven ons verslag te zeggen.
Gisteravond nog onder het genot van een biertje of wat fris een spelletje gespeeld. Dat is prima te doen hier op het terras van het hotel Adriatica. Bij de aangrenzende bar wordt, weliswaar enigszins gedateerde, maar desalniettemin fijne muziek gedraaid voor de gemiddelde danceliefhebber.
Verder moest het er dan toch eens van komen. Vandaag is een dag waarover niet zo veel te vertellen valt. Een dag waarop we ons als de soort vakantieganger gedragen, die ’s ochtends uitslaapt en de rest van de dag zo min mogelijk doet. Ja, we doen uiteraard nog wel iets, maar we behoeden ons vandaag voor al te grote inspanningen. Na de jeepsafari van gisteren is het lekker om even bij te komen en de dag op het gemakje in te delen in een:
Ochtendje: luieren en boodschappen doen
Middagje: luieren en naar het strand gaan (Jacky en Patricia) en een kloof in het Paklenica natuurgebied bezoeken (Jan en Mellissa)
Avondje: dineren in het hotel, dit verslag schrijven, opruimen en....je raadt het al hè....luieren
Natuurlijk valt hier nog wel wat aan toe te voegen. Bij het naar het strand gaan zagen Jacky en Patricia namelijk een paar mooie strandstoelen wel zitten. Zoals vast al eens in een eerder verslag gemeld, bestaat het strand hier in Biograd namelijk uit kiezelstenen. Leuk om te zien, minder leuk om op te liggen. Er was ons verteld dat je met behulp van je hotelsleutel een strandstoel kon bemachtigen hier aan het strand voor ons hotel. Niet waar dus, want je moet aan de receptie van het hotel daar eerst een voucher voor bemachtigen. Een voucher die je blijkbaar alleen de eerste 2 dagen van je verblijf gratis bij de receptie krijgt. Daarna moet je er voor betalen. En dan wel graag in cash, want blijkbaar is het verhuren van die strandstoelen geen “core-business” van het hotel, wat inhoudt dat er waarschijnlijk gescheiden rekeningen worden gevoerd. Dat betekent dan weer dat je de huur van de stoelen niet op de rekening van je hotelkamer kunt laten zetten. Omdat wij geen cash geld meenemen naar het strand (en we tijdens onze luilekkerlanddag te lui zijn om nog een keer terug te lopen naar boven) worden het dus geen strandstoelen en vleien we ons neer op de kiezels.
In het Paklenica natuurgebied is Jan inmiddels bezig met het gedeeltelijk lopen van een kloof. De totale route bedraagt 14 kilometer, dus dat is toch een beetje veel van het goede. De route is toch wat ruiger dan gedacht met wat gladde stenen hier en daar. De tip is dus om goede wandelschoenen aan te doen, wanneer je overweegt om ook eens die kant op te gaan. De zon is weer volop terug en de temperaturen overstijgen weer de 30 graden.
Na het inspecteren van onze huidkleur (gisteren op de bergen van het Velebit gebergte zagen we soms blauw van de kou, eerder zagen we op een paar plaatsen wat rood van het te lang in de zon lopen zonder in te smeren, maar nu zijn we dan toch mooi wat bruiner gekleurd dan voorheen J) gaan we aan het diner. Een dinerbuffet dat ook vanavond weer prima verzorgd is. Wanneer je een beetje diverse smaak hebt, hoef je in dit hotel gedurende een week bijna nooit hetzelfde te eten. Dat is voor een 3-sterren hotel zeer zeker niet slecht!
Morgen verkassen we voor de laatste keer hier binnen Kroatië. We rijden dan naar nationaal park Plitvice, waar we vanuit ons hotel dat in het park ligt, de daar aanwezige prachtige natuur hopen te gaan bewonderen.

WILDLIFE COUNT: een heleboel vlinders en een grote rups in de kloof in het Paklenica park, zee-egels en een enkele vis in de Adriatische zee voor ons hotel