Poreč, Kroatië, woensdag 16 juli 2014

Inmiddels zijn we weer een beetje op de hoogte van het nieuws in Nederland. In Hotel Poreč is namelijk BVN (Nederlandse televisie in het buitenland) te ontvangen. Dus zien we dat het weer niet alleen in Kroatië warm is, maar dat Nederland wat dat betreft ook weinig te klagen heeft.
Vanochtend het ontbijt in het nieuwe hotel getest. Gisteravond was het avondeten goed, maar het kon toch niet helemaal tippen aan het eten in Hotel Jelovica in Bled. Daarom gaan we vanavond maar eens aan de boulevard van Poreč een eettentje zoeken. Dat zal geen probleem zijn, want tijdens een wandeling gisteravond hebben we dat deel van Poreč alvast een beetje verkend.

Tijdens de wandeling bleek duidelijk dat Poreč een stuk toeristischer is ingesteld dan Bled. We wanen ons weer even in een vakantieoord zoals we dat in het verleden vaker gezien hebben. Zon, zee, strand....alleen het strand ontbreekt een beetje hier. Poreč heeft een rotsachtige kust en veel zand is er dan ook niet te vinden. Wat je hier wel langs de kust vindt zijn mooie baaien met prachtig helder blauw water.

Na het ontbijt hebben we wat spullen bij elkaar geraapt en zijn we in de auto gestapt voor een rit van ruim een uur in zuidelijke richting. We gaan vandaag de stad Pula bekijken. Een behoorlijk grote stad ten zuiden van Poreč. Nu is het weer niet echt dat je denkt: “Prima voor een stadsbezoek”, maar dat is het de komende dagen al evenmin. Dus toch maar de stoute schoenen aangetrokken en op pad.

Bij aankomst in Pula is het grootste probleem een parkeerplaats vinden...tenminste, dat dachten we...want toen we eenmaal een plek gevonden hadden openbaarde zich het echte probleem pas. Dat probleem is parkeren op een parkeerplaats met parkeerautomaat waarin alleen kleingeld past en dat ook geen wisselgeld geeft. Handig, als dit je eerste dag is buiten het eurogebied en je dus alleen maar een paar biljetten Kuna’s (de Kroatische munteenheid) hebt! Een korte impressie van de zoektocht naar kleingeld luidt: medeparkeerders uit Italië en Duitsland en van een planeet waar men de hele tijd een telefoon aan het oor heeft en aan wie je dus niet om kleingeld kunt vragen, diverse lokale mensen, een café en tenslotte een bank. Bij de bank konden we dan eindelijk 50 kuna omwisselen voor 2 biljetten van 20 en 10 kuna aan kleingeld. Dat kleingeld verschaft ons ongeveer 2 uur parkeertijd. Op weg naar het centrum dus maar, terwijl het zweet al uit al onze poriën gutst.

In Pula is een Amfitheater uit de Romeinse tijd te vinden, dat zeer goed bewaard is gebleven. Verder vind je er nog meer oudheden uit die tijd, zoals een echt forum met de zogenaamde Augustustempel en een oud stadhuis. Al lopende komen we langs een bakker, waar een broodje en wat drinken voor onderweg kunnen worden gekocht. Hier is dat allemaal heel betaalbaar. Een belegd broodje waar je in Nederland zo 4 of 5 euro voor betaald, koop je hier voor omgerekend 2 euro. Al lopende komen we langs de haven van Pula met veel vissersschepen en plezierjachtjes. Op weg naar de auto dan maar weer, want na ruim 1,5 uur badend in ons eigen zweet hebben we de stad wel weer even gezien.

Vervolgens rijden we nog een klein stukje zuidelijker naar een bijzonder natuurgebied genaamd Kamenjak. In de toeristenboekjes ook wel het wilde zuiden van Istrië genoemd. Het is een schiereiland met een woeste aanblik. Heel droog voor ons gevoel en eenmaal het gebied binnen rijdend houden de verharde wegen rigoureus op. Het worden kiezelstenen waar we over rijden en laat dat nou niet de favoriete ondergrond van Jan’s auto zijn. We rijden nog een stukje door, totdat we er genoeg van hebben en te voet verder gaan. Je kunt overigens een stuk voor je het gebied binnen rijdt ook fietsen (lees: mountainbikes) huren, maar zelfs met die dingen zijn sommige paadjes volgens ons praktisch onbegaanbaar. Lopend kun je echter wel aardig tussen de rotsblokken door laveren.

Zodoende komen we na een wandeling van circa 15 minuten in de bloedhitte (het zou ons niet verbazen wanneer de temperatuur vandaag de 35 graden Celsius aantikt) bij een mooie baai uit. Bij die baai zouden in de rotsen voetsporen van echte dinosaurussen te vinden moeten zijn. We zien de foto’s ervan op borden, maar waarschijnlijk lagen er een paar mensen met hun handdoeken (gaat schijnbaar prima als alternatief strand die rotsblokken) bovenop de pootafdrukken, want wij konden ze nergens vinden. Dan maar een “foto van de foto van de dinosaurussporen”, waaruit toch wel blijkt dat hier in het verre verleden grote beesten hebben rondgelopen. Wat er in dit natuurgebied ook te vinden zouden moeten zijn, zijn ruim 50 soorten orchideeën. Maar met deze droogte kunnen we ons nauwelijks voorstellen dat die planten het hier zouden overleven.

Eenmaal terug in de auto rijden we weer naar het noorden. Wanneer we Poreč naderen betrekt de lucht echter en het gaat zelfs nog een beetje regenen. Een dreigende onweersbui hangt bij ons hotel wanneer we daar arriveren, maar uiteindelijk lost die zonder veel regen los te laten weer op. Zodoende hebben we ook vanavond weer een warme avond, waarbij we langs de boulevard zijn gaan eten. Een soort eettent die een chicque indruk probeert te maken wordt het vanavond. Prima eten, maar de hoeveelheid groente is, zoals het in een chicque restaurant hoort, niet om over naar huis te schrijven. Op de weg terug naar het hotel is ons toetje een flink ijsje, dat snel moet worden verorberd, want in deze temperaturen smelt dat ijs razendsnel.

WILDLIFE COUNT: diverse vlinders, sprinkhanen en/of krekels en dinosaurusbeelden in het natuurpark, een hagedisje bij de ingang van het hotel (slechts een paar centimeter groot), veel vissen in de haven van Poreč en meeuwen, heel veel meeuwen.