Ucluelet, Pacific Rim,19 juli 2013
Door: Jacky
21 Juli 2013 | Canada, Ucluelet
De rit naar Ucluelet is slechts 20 kilometer. We rijden wel 's ochtends gelijk naar onze nieuwe overnachtingsstek, omdat we vanavond anders pas na een walvissafari zouden kunnen inchecken. Een walvissafari die wordt georganiseerd vanuit Tofino, die andere plaats hier vlakbij (afstand circa 40 kilometer) en die pas om 18.30 uur begint en ongeveer 2,5 uur zal gaan duren. Op tijd inchecken dus, al duurt het even voordat de "receptioniste van de camping" doorheeft dat we zo vroeg in de morgen al willen inchecken.
Wanneer we vervolgens weer willen vertrekken richting Tofino waar we de rest van de dag hopen door te brengen (het staat bekend als een behoorlijk toeristische plaats, dus dat zou toch moeten gaan lukken) zien we in onze achteruitkijkspiegel een moederhert met daar snel achteraan trippelend 2 jonge hertjes. Mooi gezicht en dat blijkt in Ucluelet nou niet bepaald een zeldzaam verschijnsel. De voortuinen hier zijn vaak voorzien van een gazon, dat door diverse herten als welkome voedselbron wordt gebruikt. En wij in Nederland maar denken dat die herten zo schuw zijn!
Op weg naar Tofino rijden we over een weg die je op bepaalde gedeeltes ook wel zou kunnen omschrijven als een achtbaan. De weg gaat daar letterlijk op en neer, op en neer enz enz. Aan gaten in de weg ook geen gebrek. Waar er ook geen gebrek aan is, zijn de bordjes met bezienswaardigheden, wandelingen enz op deze weg. Verder zien we ook een flink aantal borden met "now entering/leaving the Tsunami hazard zone" en "Tsunami evacuation route". We liggen zo dicht langs de oceaanrand en zo laag, dat je hier niet wilt zitten wanneer er voor de kust een aardbeving zou optreden. Dat is overigens niet geheel ondenkbaar, denk maar aan een eerder verslag waarbij we het over de breuklijn met de tectonische platen hadden die hier relatief vlakbij over elkaar schuren.
Wij maken ons daar nu verder niet druk over. Eenmaal aangekomen in Tofino gaan we even langs bij Ocean Outfitters, de organisatie waarmee we vanavond op walvissafari gaan. Dit keer geen Nederlandse gids, maar wel een bord waarop staat dat men tijdens de ochtendsafari ORCA'S gezien heeft!! Later zullen we nog een keer binnenspringen, nadat de middagsafari is teruggekeerd en die blijken een grijze walvis "tegen het lange lijf gevaren" te zijn. De temperatuur loopt bij ons spontaan een paar graden op en dat mag ook best wel, want hier op Vancouver Island liggen de gemiddelde temperaturen toch circa 10 graden lager dan ze momenteel in Nederland liggen!
De rest van de middag vermaken we ons in souvenirwinkels, halen nog wat boodschappen in de lokale supermarkt en hangen nog een beetje rond op 1 van de vele pieren waaraan evenzovele organisaties voor walvis- en andere natuursafari's te vinden zijn. De plaatselijke pizzeria verzorgd ons avondeten en rond 18 uur spoeden we ons naar Ocean Outfitters. Hier krijgen we een korte uitleg over wat ons te wachten staat en worden onze pakken aangemeten. Opnieuw hoogsluitende rode pakken, waarin je het niet snel koud krijgt en om het plaatje compleet te maken krijgen we daar nog eens een extra laagje aan heerlijk met het rood vloekende knalgele regenjassen bij. Dat staat garant voor een paar mooie foto's van de walvisjagers, die deze avond slechts met 2 andere mensen de boot hoeven te delen. Het voelt bijna als een privé-walvissafari. Let the fun begin!
We stappen in de inmiddels ook bekende Zodiac en luisteren met veel enthousiasme naar onze kapitein Brady. Enthousiasme, uiteraard vanwege het feit dat we weer op zoek mogen gaan naar een aantal van Gods mooiste schepselen, maar ook vanwege het feit dat ons verteld wordt dat er nog steeds orca's in de buurt zijn. Orca's op een afstand van ongeveer een kwartiertje varen c.q. laagvliegen, want ook dat doen we weer met veel verve vanavond. Brady geeft nog even als tip dat de voorste bankjes de zogenaamde "rodeoseats" zijn (de plaatsen waar je de hartste klappen krijgt van het op en neer stuiteren van de boot op en van de golven) en dat je voor de meer "relaxte cadillacseats" zoveel mogelijk achterin de boot moet plaatsnemen. Onze medepassagiers kruipen helemaal voorin, de rodeoseats waarvan ze in de loop van de safari toch afscheid van zouden nemen, hoe zou dat toch komen? Nou misschien door het weer, dat omslaat van zonnig en helder blauwe luchten met bijna geen zuchtje wind, in vrijwel compleet grijs bewolkt en een steeds meer aantrekkende wind.
Ondertussen arriveren we op de plaats waar de orca's zouden zijn. Vanuit de verte zien we al een paar andere bootjes rond die plaats cirkelen. De spanning stijgt.....zou het dan toch echt gaan gebeuren? We turen en turen naar de golven......we zien ze nog niet....nog maar een beetje dichterbij dan.....en opeens zien we dan voor het eerst die machtig grote rugvin van een orka het water doorklieven. Goeie genade, wat een joekel van een rugvin en wat een pracht van een dier. Onze gids had ze deze ochtend voor het eerst gezien, deze groep van 6 "Transient" orca's, dat wil zeggen orca's die rondtrekken en die vaak niet lang op dezelfde plaats te vinden zijn. Andere verschillen met de hier ook voorkomende "Resident" orca's is dat de Transient orca's veel meer grotere zoogdieren eten. En dat blijkt wel, want op het moment dat we arriveren blijkt de groep orca's bezig een pas bemachtigde prooi (vermoedelijk een zeehond of zeeleeuw) onder elkaar te verdelen en te verorberen. Dat gebeurt grotendeels buiten ons gezichtsveld onder het water, maar regelmatig duiken de zwart-witte roofdieren op. Behalve de machtige rugvin (voornamelijk indrukwekkend bij de 2 volwassen mannelijke dieren die deze groep telt) zie je dan een gedeelte van de witte tekening op het bovenlijf, waar je ook ergens de nauwelijks zichtbare ogen van een orca zou moeten zoeken. Naast de volwassen mannelijke en vrouwelijke orca's telt deze groep ook tenminste 1 jong. Dat jong laat zich ook van zijn beste kant zien, wanneer het spontaan een keertje koppeltjeduikt. Helaas is dat moment net even niet door ons vastgelegd...
De orca's zijn klaar met eten en verplaatsen zich naar een andere baai. Inderdaad een baai, vlak onder de kust bij een groep rotsen. Dat is voor deze Transient orca's het geliefde jachtterrein, want daar kunnen ze dus onder andere die zeehonden en zeeleeuwen vinden. Naast de reeds genoemde 2 soorten orca's is er nog een derde soort, die zich veel verder van de kust ophoudt en waarover ook niet al te veel bekend is. Wetenschappers vermoeden dat deze soort zich voornamelijk voedt met haaien. Zodoende kun je orca's dus met recht het absolute toproofdier van de wereldzeeën noemen. Roofdieren die op steeds kortere afstand langs onze boot zwemmen, maar Brady zorgt keurig dat hij zo min mogelijk in de dieren hun zwemroute komt. Echt prachtig om ook dit weer te mogen meemaken! We blijven de dieren volgen, maar na ongeveer een uur besluiten de orca's dat het mooi geweest is en zwemmen ze verder en verder van ons weg. Wij houden het ook voor gezien en bemerken dan eigenlijk pas de weersomslag die inmiddels heeft plaatsgevonden.
Die weersomslag speelt de boot parten op de weg terug naar Tofino. We zitten op behoorlijk open water en de golven zijn inmiddels gegroeid tot zeker 2 meter. Dat betekent dat de Zodiac heftig op en neer danst en dat de boot over de golven springt en soms met harde klappen terug op het water landt. Na een klein half uur van dit soort rodeorijden (ongeacht welke plaats je nu in de boot zit, je voelt het) varen we gelukkig een wat rustigere baai in. Dat is maar goed ook, want met name Jacky begint toch wel een soort van zeeziekte te ontwikkelen. Gelukkig is er in de baai even tijd om weer bij te komen.
In overleg met ons besluit de gids om de tour vervolgens wat in te korten. Door het slechte weer is een aantal kleinere schepen in de buurt zelfs in de problemen gekomen en het is uiteraard niet de bedoeling om onnodige risico's te nemen. Via de radio horen we gelukkig dat de andere boten het uiteindelijk ook allemaal weer tot in de haven hebben gered en wij hoeven dus verder niet te gaan assisteren. Want dat is wat die bootjes doen, wanneer er 1 in de problemen zit: via de radio worden de schepen in de buurt opgeroepen om te komen helpen! Wij varen op de weg terug naar Tofino nog langs een paar eilandjes waar ook weer een zeearendennest te bewonderen is. Verder horen we van de gids nog interessante verhalen over zijn andere baan die hij in de herfst heeft: dan helpt hij namelijk met het tellen van zalmen en vastleggen van hun trekroutes. Die zijn namelijk onderwerp van wetenschappelijk onderzoek met als doel de zalmen, de ruggengraat van het hele ecosysteem van hogere zoogdieren in dit deel van Canada, te beschermen en te behouden.
Het is inmiddels bijna 9 uur wanneer we weer op de kant staan en onze pakken ingeleverd hebben. We rijden weer terug naar Ucluelet en spenderen nog een uurtje of wat aan het terugkijken van elkaars foto's en de gemaakte filmpjes. Hopelijk kunnen die een klein beetje de machtige show die wij vanavond hebben gezien weerspiegelen, zodat jullie je kunnen voorstellen hoe mooi dat dat is.
WILDLIFE COUNT: volwassen en jonge herten, zeearenden, maar bovenal toch 6 orca's, waaronder in ieder geval 1 jong, meerdere vrouwtjes en 2 volwassen mannetjes (die met de grootste rugvinnen)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley