Tofino-Ucluelet, Pacific Rim,18 juli 2013
Door: Jacky
21 Juli 2013 | Canada, Tofino
Vandaag staat een verplaatsing van Campbell River naar Tofino (Nationaal Park Pacific Rim) op het programma. Een flink eind rijden over niet al te beste wegen staat garant voor een goed gevuld dagprogramma. Maar eerst nog even snel tanken, waar we weer eens worden aangesproken door Canadezen die die kleine campers interessant vinden. Dat gebeurt dit jaar wel minder vaak dan 2 jaar geleden, je ziet die dingen dan ook veel en veel meer opduiken dan een paar jaar geleden, toen ze pas nieuw leken te zijn.
Na het tankstation begint de dag al gelijk goed met het spotten van een hertje dat pal langs de weg auto's staat te kijken. We rijden verder richting ons 1e stoppunt: Little Quanticum Falls. Daar verdwalen we (J en J), volgens ons vanwege de gebrekkige bebordingskunsten van de Canadezen, volgens P en M vanwege ons gebrekkig richtingsgevoel. Wie zal het zeggen? Halverwege het doolhof zien we in ieder geval 2 watervallen die het aanzien zeker waard zijn, maar niet zo spectaculair als bijvoorbeeld Helmcken Falls in Wells Gray (de absolute topscorer qua hoogte en hoeveelheid water).
Verder gaat de reis naar MacMillan Provincial Park. Een park met bomen,....hele oude bomen (> 800 jaar sommige) en hele hoge en dikke bomen. De dikste en oudste zijn de zogenaamde Douglas Firs (Douglas spar), die echt enorm te noemen zijn. Een aantal foto's met ons voor de bomen als menselijke maat zullen julllie overtuigen van de gigantische afmetingen. Een soort oerbos is hier voor onze ogen ontrold. Zeer indrukwekkend.
Na door de bomen het bos niet meer te zien rijden we verder over slingerende wegen en komen aan in een havenplaatsje. Port Alberni geheten. Hier staat een oude stoomtrein klaar voor vertrek. De trein wordt uiteraard gebruikt als toeristische attractie en er mogen dan ook heel wat mensen mee. Een plaatje van een locomotief duwt het geheel onder scherp gefluit van het ontsnappende stoom voort. Verder zien we een klokkentoren die je kunt beklimmen en die uitzicht biedt op het haventje met karakteristiek vuurtorentje.
Verder gaat de reis naar Stamp Falls. Weer een waterval, weer de moeite waard, maar geen topscorer op de "watervalranglijst aller Canadareizen".
We moeten nog steeds meer dan 100 kilometer rijden door de bush bush als we arriveren bij onze laatste stopplaats, de basis van de Martin Mars Bombers. Wellicht denken jullie nu aan een squadron gevechtsvliegers uit WO II, maar het gaat om een basis waar de 2 grootste water-blusvliegtuigen ter wereld te vinden zijn. Eén van die vliegtuigen ligt in het meer dat grenst aan de basis en is een indrukwekkend bakbeest van een watervliegtuig. Dit wordt gebruikt bij het bestrijden van bosbranden en geloof maar dat je niet onder dit vliegtuig wilt lopen wanneer het zijn vele kubieke meters water op je neergooit! Je spoelt waarschijnlijk zo de Pacifische Oceaan in.
Die oceaan grenst namelijk direct aan de camping waar we vanavond eindigen. Een mooie natuurcamping die tjokvol zit. Gelukkig hebben wij gereserveerd en we krijgen 2 mooie, rondom begroeide plaatsen toegewezen. Plaatsen met zoveel privacy hadden we nog niet tot nu toe. Vanavond zijn we nog even naar het strand gelopen en gekeken of we al walvissen kunnen zien. Dat is niet zo, maar de zonsondergang was mooi vanavond. Dat belooft wat voor morgen. Dat hopen we dan in ieder geval!
WILDLIFE COUNT: een hert, diverse roofvogels, meerdere soorten kleinere vogels waaronder een heuse mus (hoe hollands wil je het hebben in Port Balerni?), een kwal op het strand en weer die buitenaards wezenachtige zeewierorganismen.
Na het tankstation begint de dag al gelijk goed met het spotten van een hertje dat pal langs de weg auto's staat te kijken. We rijden verder richting ons 1e stoppunt: Little Quanticum Falls. Daar verdwalen we (J en J), volgens ons vanwege de gebrekkige bebordingskunsten van de Canadezen, volgens P en M vanwege ons gebrekkig richtingsgevoel. Wie zal het zeggen? Halverwege het doolhof zien we in ieder geval 2 watervallen die het aanzien zeker waard zijn, maar niet zo spectaculair als bijvoorbeeld Helmcken Falls in Wells Gray (de absolute topscorer qua hoogte en hoeveelheid water).
Verder gaat de reis naar MacMillan Provincial Park. Een park met bomen,....hele oude bomen (> 800 jaar sommige) en hele hoge en dikke bomen. De dikste en oudste zijn de zogenaamde Douglas Firs (Douglas spar), die echt enorm te noemen zijn. Een aantal foto's met ons voor de bomen als menselijke maat zullen julllie overtuigen van de gigantische afmetingen. Een soort oerbos is hier voor onze ogen ontrold. Zeer indrukwekkend.
Na door de bomen het bos niet meer te zien rijden we verder over slingerende wegen en komen aan in een havenplaatsje. Port Alberni geheten. Hier staat een oude stoomtrein klaar voor vertrek. De trein wordt uiteraard gebruikt als toeristische attractie en er mogen dan ook heel wat mensen mee. Een plaatje van een locomotief duwt het geheel onder scherp gefluit van het ontsnappende stoom voort. Verder zien we een klokkentoren die je kunt beklimmen en die uitzicht biedt op het haventje met karakteristiek vuurtorentje.
Verder gaat de reis naar Stamp Falls. Weer een waterval, weer de moeite waard, maar geen topscorer op de "watervalranglijst aller Canadareizen".
We moeten nog steeds meer dan 100 kilometer rijden door de bush bush als we arriveren bij onze laatste stopplaats, de basis van de Martin Mars Bombers. Wellicht denken jullie nu aan een squadron gevechtsvliegers uit WO II, maar het gaat om een basis waar de 2 grootste water-blusvliegtuigen ter wereld te vinden zijn. Eén van die vliegtuigen ligt in het meer dat grenst aan de basis en is een indrukwekkend bakbeest van een watervliegtuig. Dit wordt gebruikt bij het bestrijden van bosbranden en geloof maar dat je niet onder dit vliegtuig wilt lopen wanneer het zijn vele kubieke meters water op je neergooit! Je spoelt waarschijnlijk zo de Pacifische Oceaan in.
Die oceaan grenst namelijk direct aan de camping waar we vanavond eindigen. Een mooie natuurcamping die tjokvol zit. Gelukkig hebben wij gereserveerd en we krijgen 2 mooie, rondom begroeide plaatsen toegewezen. Plaatsen met zoveel privacy hadden we nog niet tot nu toe. Vanavond zijn we nog even naar het strand gelopen en gekeken of we al walvissen kunnen zien. Dat is niet zo, maar de zonsondergang was mooi vanavond. Dat belooft wat voor morgen. Dat hopen we dan in ieder geval!
WILDLIFE COUNT: een hert, diverse roofvogels, meerdere soorten kleinere vogels waaronder een heuse mus (hoe hollands wil je het hebben in Port Balerni?), een kwal op het strand en weer die buitenaards wezenachtige zeewierorganismen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
